خلاصة:
هدف از این مقاله بررسی اثرات کیفیت گزارشگری مالی بر سیاست تقسیم سود شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. به همین منظور، با استفاده از مدل فرانسیس و همکاران(2005)، از بخش اختیاری و ذاتی(غیراختیاری) کیفیت اقلام تعهدی به عنوان کیفیت گزارشگری مالی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را 64 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل می دهد. از تحلیل آماری رگرسیون خطی چند متغیره برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شده است. نتایج آزمون آماری فرضیه های پژوهش نشان می دهد که بین بخش اختیاری کیفیت اقلام تعهدی با پرداخت سود سهام رابطه مستقیم معناداری وجود دارد اما بین بخش غیراختیاری کیفیت اقلام تعهدی با پرداخت سود سهام رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، نتایج پژوهش در خصوص متغیرهای کنترلی نشان دهنده آن است که بین نسبت کیوتوبین و نسبت هزینه های عملیاتی به فروش، با پرداخت سود سهام رابطه معکوس معناداری وجود دارد؛ اما بین سایر متغیرهای کنترلی(اندازه شرکت و بازده حقوق صاحبان سهام) با پرداخت سود سهام رابطه معناداری وجود ندارد.
The goal of this paper is examining the impact of Financial Reporting Quality (FRQ) on Dividend Policy of the companies listed on Tehran Stock Exchange. Therefore, using Francis et al. (2005) model, the Innante and Discretionary Accruals Quality has been used as an indicator for the FRQ. The research population composes of 64 companies listed on Tehran Stock Exchange which have been studied. Multivariate linear regression statistical analysis was used to test the hypotheses of the research. The results show that there is a direct significant relationship between the Innante Accruals Quality and the Dividend Payout, but there is not any significant relationship between the Discretionary Accruals Quality and the Dividend Payout. In addition, the results of research concerning control variables show that there is a reverse relationship between Q-Tobin's ratios and operating expenses to sales ratios and the Dividend Payout, but there is not any significant relationship between the other control variables (i.e., firm size and Return on Equity) and the Dividend Payout.
ملخص الجهاز:
بنابراين ، با توجه به موارد بالا اين پرسش مطرح مي شـود کـه آيـا رابطـه معنـاداري بـين کيفيت گزارشگري مالي و سياست تقسيم سود شرکت ها وجود دارد؟ بنابراين ، بـا توجـه بـه موارد ذکر شده هدف اصلي اين مقاله بررسي ارتباط بين کيفيت گزارشگري مالي و سياسـت تقسيم سود شرکت هاي پذيرفته شـده در بـورس اوراق بهـادار تهـران اسـت .
سوم، در ايران قوانين ماليات در خصوص سود سهام با کشورهاي توسعه يافته نظيـر آمريکا متفاوت است ؛ با توجه به متفاوت بودن قوانين مالياتي ممکن است شرکت هـا بـا هدف پرداخت نکردن ماليات دست به عواملي همچون مديريت سود، که ممکـن اسـت کيفيت گزارشگري مالي را تحت تأثير قرار دهد، يا به سياست هاي خاص تقسـيم سـود دست بزنند.
بنـابراين ، به طور کلي با توجه به مطالب بالا ضروري است که اثرات کيفيت گزارشگري مالي بـر سياست تقسيم سود شرکت ها در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسي قرار گيرد.
سجادي و همکاران (١٣٨٨) به بررسي ارتباط بين پنج ويژگي غيرمالي شـرکت هـاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بـا کيفيـت گزارشـگري مـالي بـا اسـتفاده از اطلاعات مربوط به ٤٠ شرکت در طي سال هاي ١٣٨٥-١٣٨٦ پرداختند.
مهراني و همکاران (١٣٨٩) در پژوهش خود به بررسـي رابطـه بـين سـرمايه گـذاران نهادي و کيفيت گزارشگري مالي با استفاده از دادههاي مربـوط بـه ٥١ شـرکت پذيرفتـه شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سالهاي ١٣٧٦ تا ١٣٨٦ پرداختند.
٣-١-٣- کيفيت گزارشگري مالي و سياست تقسيم سود علوي طبري و همکاران(١٣٨٨) در پژوهشي به بررسي کيفيت سـود و رابطـه آن بـا سود تقسيمي شرکت ها با استفاده از دادههاي مربـوط بـه ٨٥ شـرکت پذيرفتـه شـده در بورس اوراق بهادار تهران در طي سالهاي ١٣٨١ تا ١٣٨٥ پرداختند.