خلاصة:
هدف پژوهش حاضر مقایسة وضعیت ستون فقرات کودکان با اختلالهای حسی و همتایان سالم بود. در این مطالعة موردی مشاهدهای 16 کودک نابینا و 30 کودک ناشنوای 12 – 6 ساله بهصورت هدفمند و از جامعة در دسترس انتخاب شدند و 60 کودک سالم بهعنوان گروه کنترل در پژوهش شرکت کردند. ارزیابی قوسهای ستون فقرات توسط اسپینال موس با روایی 94/0=r صورت گرفت. برای مقایسة نتایج بین گروهها نیز از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. تحلیل دادهها نشان داد که اسکولیوز پشتی نابینایان و ناشنوایان مشابه یکدیگر ولی بهطور معناداری بیشتر از گروه سالم بود (002/0=P). اما تفاوت معناداری بین کایفوز (345/0 = P)، لوردوز (204/0 = P) و اسکولیوز کمری (185/0 = P) گروهها با یکدیگر مشاهده نشد. در مجموع با توجه به یافتههای پژوهش حاضر احتمالا اختلالهای بینایی و شنوایی با برخی ناهنجاریهای پاسچرال ارتباط دارد، بهویژه آنکه نابینایی بیشتر از ناشنوایی با این اختلالها ارتباط نشان میدهد. از اینرو، غربالگری زودهنگام و بهموقع برای شناسایی و پیشگیری از ناهنجاریهای بدنی بهویژه ستون فقرات آنان، ضروری بهنظر میرسد.
ملخص الجهاز:
دانشیار گروه طب ورزش، دانشکدة تربیت بدنی ، دانشگاه گیلان، رشت ، ایران چکیده هدف پژوهش حاضر مقایسة وضعیت ستون فقرات کودکان با اختلال های حسی و همتایان سالم بود.
در این زمینه یافته های حاضر با نتایج تحقیقات آلیسا و همکاران (١٩٨٦)، گریواس و همکاران (٢٠٠٦)، حسنی (١٣٨٣)، بولاچ و همکاران (٢٠٠٠) و اسکرانتون و همکاران (١٩٨٧) همخوانی دارد (٢٧، ٢٠، ١٦، ١٤، ٤)، به نحوی که محققان ارتباط زیادی بین نابینایی مادرزادی و اسکولیوز مشاهده و بیان کردند ٥٩ درصد کودکان نابینای مادرزاد انحراف محوری ستون فقرات داشتند.
این نظریه نتایج پژوهش حاضر را توجیه می کند که کودکان با نقص شنوایی تغییرات پاسچرال را در ستون فقرات خود از جمله اسکولیوز نشان می دهند و می توان گفت که این کودکان سازگاری کافی را از نظر پاسچر مطلوب کسب نکرده اند و این پاسچرهای جبرانی به وجودآمده در این دوران در سال های بعد نیز باقی می ماند و با تکامل اسکلتی – عضلانی در بزرگسالی تثبیت می شود.
کایفوز در تحقیق حاضر بین میزان کایفوز در گروه های نابینا، ناشنوا و سالم تفاوت معناداری مشاهده نشد که با نتایج تحقیق وسکنسلس و همکاران که نشان دادند هایپرکایفوزیس شایع ترین تغییر شکل ستون فقرات (٧٥ درصد) در کودکان ١٢ – ٧ ساله و توزیع آن در هر دو جنسیت مشابه است ، تفاوت دارد (٢٩).
حسنی (١٣٨٣) میزان شیوع لوردوز کمری را در بین دانش آموزان نابینا و ناشنوا ٣/٨٨ درصد گزارش کرد که در مقایسه با دیگر ناهنجاری های ستون فقرات کمترین شیوع را در گروه مورد بررسی دارد و با نتیجة تحقیق حاضر همراستاست (٤).
"میزان شیوع ناهنجاری های ستون فقرات در دانش آموزان استثنایی (نابینا و ناشنوا)".