خلاصة:
سالمندی موجب بروز تغییراتی در عملکرد سیستمهای فیزیولوژیک درگیر در تعادل بدن میشود که با عدم تعادل همراه است. بنابراین استفاده از تمریناتی که به کسب و پایداری تعادل منجر شوند، اهمیت دارد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دوازده هفته تمرینات عملکردی و دورههای مختلف بیتمرینی بر عملکرد عصبی-عضلانی و تعادل پویای مردان سالمند سالم بود. 30 مرد سالمند (میانگین سنی 22/3±71 سال، قد 2/7±168 سانتیمتر و تودۀ بدنی 6/6±8/66 کیلوگرم) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و پس از تأیید نمرۀ مطلوب با تست تعادل برگ تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به انجام تمرینات عملکردی (12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 75 دقیقه) پرداختند. گروه کنترل نیز به فعالیتهای روزانۀ خود ادامه دادند. قبل و بعد از دوازده هفته تمرینات و پس از چهار، شش و هشت هفته بیتمرینی آزمون زمان برخاستن و رفتن (TUG) از آزمودنیها بهمنظور سنجش تعادل پویا، بهعمل آمد. آزمونهای آماری تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری و Anova یکطرفه نشان داد که پس از اجرای تمرینات، عملکرد عصبی-عضلانی آزمودنیها در گروه تمرینات عملکردی بهطور معناداری بهبود یافت (05/0≥P). همچنین در گروه تمرین عملکردی بین پسآزمون و شش و هشت هفته بیتمرینی اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0≥P). نتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات عملکردی با تأکید بر تقویت فاکتورهای قدرت، استقامت، انعطافپذیری و تعادل تأثیر معناداری بر عملکرد عصبی-عضلانی افراد سالمند دارد. همچنین سازگاریهای بهدستآمده تا چهار هفته پس از قطع تمرین حفظ شد. بنابراین انجام این الگوی جدید تمرینات که با هزینۀ اندک موجب بهبود و حفظ کارایی میشود، میتواند برای سالمندان مفید باشد.
ملخص الجهاز:
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دوازده هفته تمرینات عملکردی و دوره های مختلف بی تمرینی بر تعادل پویای مردان سالمند سالم بود.
نتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات عملکردی با کمان باز تأکید بر تقویت فاکتورهای قدرت ، استقامت ، انعطاف پذیری و تعادل با کمان بسته تأثیر معناداری بر عملکرد عصبی - عضلانی افراد سالمند دارد.
در این مطالعه تمرینات عملکردی شامل راه رفتن در آب به دلایل مختلف با سرعت و زمان های متفاوت بود که پس از ده هفته تمرین ، افزایش معنادار در عملکرد سالمندان مشاهده شد (١٦).
با توجه به اینکه هدف از انجام هر برنامة ورزشی ماندگاری اثر آن است ، همچنین به دلیل ناشناخته ماندن تأثیر بی تمرینی پس از انجام تمرینات عملکردی بر تعادل گروه سالمندان ، هدف این پژوهش ، بررسی دوازده هفته تمرینات عملکردی و دوره های مختلف بی تمرینی (چهار، شش و هشت هفته ) بر عملکرد عصبی -عضلانی و تعادل مردان سالمند سالم بود.
در این راستا می توان به مطالعة عباسی و همکاران (١٣٩١) اشاره کرد که نشان دادند با انجام تمرینات تعادلی در آب که یکی از انواع الگوهای تمرین های عملکردی است ، تعادل آزمودنی ها پس از یک دوره تمرین ، به طور معناداری بهبود یافت و این قابلیت تا چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی حفظ شد (٢).
"تأثیر تمرینات تعادلی در آب و بی تمرینی بر عملکرد عصبی -عضلانی و تعادل مردان سالمند سالم ".