خلاصة:
سوال اصلی مقاله این است که چه عواملی در پایداری و یا ناپایداری ائتلاف های سیاسی در دوره جمهوری اسلامی، موثر بوده اند. در بررسی کلی از تحولات سیاسی _ اجتماعی دوره جمهوری اسلامی، به طور کلی می توان نوعی ناپایداری همگرایی ها را در مناسبات و روابط میان نخبگان، کنشگران، گروه ها و جمعیت های سیاسی، مشاهده نمود. البته ناپایداری موجود در دهه اول جمهوری اسلامی را باید براساس شرایطی چون نوپا بودن جامعه انقلابی و همچنین بروز جنگ تحمیلی تحلیل کرد. اما دهه دوم و سوم، وضعیت به گونه دیگری است و در ین دو دهه به تدریج، ائتلاف های شکل گرفته در میان گروه های انقلابی و اسلام گرا، دچار گسست می شوند و گروه بندی ها و ائتلاف های جدیدی از داخل آنها شکل می گیرند که دارای ویژگی های جدیدی هستند.