ملخص الجهاز:
"2. شناسایی انواع گفتمان 1-2 نظام گفتمانی هوشمند 1-1-2 گفتمان کنشی:اولین گونۀ مهم گفتمانی هوشمند،گونۀ برنامهدار یا رفتار-ماشین است که براساس«رابطۀ بین دو کنشگر و برنامهای از قبل تعیین شده (Bertrand,2000:175) معنا میدهد.
در واقع،برای اینکه روباه بتواند قالب پنیری را که زاغ به دهان گرفته است صاحب شود،به تعامل ارتباطی با او میپردازد و از طریق چاپلوسی،با تمجید فراوان از زیباییهای او،و سپس وسوسۀ او به اینکه اگر صدایش هم زیبا باشد،میتواند ققنوس جنگلها شود،او را وادار به کنش آواز میکند به این ترتیب،میبینیم که دو طرف نظام تعاملی در ارتباط با یکدیگر قرار میگیرند و یکی سعی میکند تا دیگری را قانع به انجام عملی نماید.
اما رخدادی بودن بروز معنا در این گونۀ گفتمانی به این علت است که در بسیاری از موارد،بیآنکه بخواهیم با اتفاقاتی مواجه میشویم که انتظار آن را نداریم و یا اینکه حتی اگر امید به تحقق آنها داریم،به هیچ وجه امکان تعیین شرایط، زمان و مکان و یا چگونگی نحوۀ بروز آنها را نداریم.
بر این اساس،فرق مهم این گونۀ گفتمانی با گونۀ تعاملی القایی این است که در نظام القایی از ابتدای فرایند روایی دو نیرویی که دارای توانش یکسانی هستند رو در روی یکدیگر قرار میگیرند و فقط در طول جریان تعامل است که یکی موفق میگردد تا سلطۀ خود را بر دیگری تحقق بخشد.
اما،نظام گفتمانی تنشی-عاطفی ثابت نمود که هرگاه فرایند گفتمانی تابع عناصر غیرتجویزی و یا غیرالقایی باشد و براساس رابطۀ حسی-ادراکی که به طور مستقیم بین عامل گفتمانی و دنیایی(انسانی و یا غیرانسانی)برقرار میگردد،عمل کند،دیگر کنش نیست که نقش تعیینکننده در ایجاد ارزش و تولید معنا دارد،بلکه حضور است که جایگزین کنش میگردد."