خلاصة:
هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی کیفیت زندگی درمانی (QOLT) بر اضطراب و افسردگی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه است. روش پژوهش نیمهتجربی با گروههای آزمایش و گواه و پیگیری (45 روزه) بود. روش نمونهگیری، تصادفی ساده بود. از بین 150 نفر که به پرسشنامههای اضطراب و افسردگی پاسخ دادند، 48 نفر نمره بالا دریافت کردند؛ یعنی 24 نفر افسردگی بالا و 24 نفر اضطراب بالا داشتند. سپس هر کدام از گروههای 24 نفره به دو گروه 12 نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند و مداخله درمانی؛ یعنی 8 جلسه کیفیت زندگی درمانی روی دو گروه آزمایش انجام شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که کیفیت زندگی درمانی، میزان اضطراب و افسردگی گروههای آزمایش را نسبت به گروههای کنترل در دو مرحله پسآزمون و پیگیری بهطور معناداری (0005/0p<) کاهش داده است.
ملخص الجهاز:
از سوی دیگر، پاداش (1389)، به بررسی کیفیت زندگی درمانی بر رضایت زناشویی زنان و مردان متاهل شهر اصفهان پرداخت و نشان داد که کیفیت زندگی درمانی بر رضایت زناشویی زنان و مردان متاهل مؤثر بوده است و در پژوهشی که قاسمی (1388)، با عنوان «بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی ذهنی و سلامت روانی افراد مراجعهکننده به مرکز مشاوره» روی یک نمونه 24نفری (که به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شده بودند) و ده جلسه درمان مبتنی بر کیفیت زندگی روی گروه آزمایش انجام داد؛ نتایج زیر حاصل شد: درمان مبتنی بر کیفیت زندگی، میزان سلامت روانی آزمودنیها را در هر دو مرحله پسآزمون و پیگیری افزایش داده است و در زیر مقیاسهای افسردگی و بدکارکردی اجتماعی، اثر این روش درمانی در هر دو مرحله از ثبات برخوردار بوده است.
همچنین، میتوان گفت، تفاوت بین نمرههای دو گروه کنترل و آزمایش، بیانکننده این مطلب است که میزان اضطراب دانشآموزان مقطع متوسطه پس از کیفیت زندگی درمانی در مرحله پسآزمون در گروه آزمایش کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشته است.
همچنین، میتوان گفت تفاوت بین نمرههای دو گروه کنترل و آزمایش، بیانکننده این مطلب است که میزان اضطراب دانشآموزان مقطع متوسطه پس از کیفیت زندگی درمانی در مرحله پیگیری در گروه آزمایش کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشته است.
همچنین، میتوان گفت، تفاوت بین نمرههای دو گروه کنترل و آزمایش، بیانکننده این مطلب است که میزان افسردگی دانشآموزان مقطع متوسطه پس از آموزش کیفیت زندگی درمانی در مرحله پسآزمون در گروه آزمایش کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشته است.