خلاصة:
هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی مبتنی بر آموزههای دینی بر خوشبینی و سازگاری زناشویی زوجین بود. این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زوجین مراجعهکننده به مرکز مشاوره رازی شهر کرج بودند که به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15زوج) و کنترل (15زوج) جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه خوشبینی زوجین میراحمدی (1386) و پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک – والاس (1959) بود. یک هفته قبل از اجرای برنامه آموزش، از هر دو گروه پیشآزمون خوشبینی و سازگاری زناشویی به عمل آمد. بعد از آنکه گروه آزمایش، 14 جلسه، برنامه آموزشی مهارتهای ارتباطی مبتنی بر آموزههای دینی را دریافت کردند، از هر دو گروه پسآزمون خوشبینی و سازگاری زناشویی به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی مبتنی بر آموزههای دینی توانسته است میزان خوشبینی و سازگاری زناشویی گروه آزمایش را بهطور معنادار افزایش دهد، در حالی که میزان خوشبینی و سازگاری زناشویی گروه کنترل، تغییر معناداری را نشان نداد(05/0 P&gt;).هدف این پژوهش ، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر آموزه های دینی برخوش بینی و سازگاری زناشویی زوجین بود. این پـژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعة آمـاری این پژوهش ، زوجین مراجعه کننده به مرکزمشاورة رازی شهر کرج بودند کـه به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵زوج )و کنترل (۱۵زوج ) جایگزین شدند. ابزار پژوهش ، پرسشـنامة خـوش بینـی زوجـین میراحمـدی (۱۳۸۶) وپرسشنامة سازگاری زناشـویی لاک -والاس (۱۹۵۹) بـود. یـک هفته قبل از اجرای برنامة آموزش ،ازهردوگروه پیش آزمـون خـوش بینـی و سازگاری زناشویی به عمل آمد. بعد از آنکه گروه آزمایش ،۱۴جلسه ،برنامـة آموزشی مهارت های ارتباطی مبتنی بر آموزه های دینی را دریافـت کردنـد، از هر دو گروه پس آزمون خوش بینی و سازگاری زناشویی به عمـل آمـد. بـرای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر آموزه های دینی توانسته است میـزان خوش بینی و سازگاری زناشویی گروه آزمایش رابه طور معنادار افزایش دهد، در حالی که میزان خـوش بینـی وسـازگاری زناشـویی گـروه کنتـرل ، تغییـر معناداری را نشان نداد(۰.۰۵ <P).
ملخص الجهاز:
"به منظور بررسی پژوهش های انجام شدة قبلی ، ابتدا یادآور می شـویم کـه تـاکنون در زمینـة اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی زناشـویی اسـلامی وتـأثیر آن بـر سـازگاری زناشـویی و خوش بینی تحقیقاتی انجام نشده است ، اما پژوهش هایی دربارة تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی زناشویی بر سازگاری زناشویی یا ابعاد سلامت روانی انجام شده است کـه بـه برخـی از آن هـا اشاره می شود: فتوحی بناب ، حسینی نسب و هاشمی (١٣٩٠)، در پژوهشی به مقایسة اثربخشی سـه شـیوة درمانی شناختی -رفتاری ، اسلامی و تحلیل رفتار متقابـل بـر خودشناسـی زوج هـای ناسـازگار اقدام کردند.
شـاه محمـدی Peterson قهساره (١٣٨٦)درپژوهشی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بارویکرد شناختی -رفتاری را بر میزان سازگاری زناشویی همسران معتادان وپیشگیری از عودمعتادان مرد بررسی کرده اسـت و نتایج به دست آمده حاکی از این است که آموزش مهارت های ارتبـاطی در سـازگاری زناشـویی تأثیر مثبت داشت .
نتایج نشان داد که بین مهارت هـای حـل مسـئله زوج ها وسازگاری زناشویی همبستگی بالایی به دست آمد وهم چنـین نتـایج ایـن پـژوهش بـا نتایج بعضی از پژوهش های انجام شده در کشورهای دیگر همسو بودکه به شرح زیرهستند: هاوکینز، فاکرل ،و تامارا (٢٠١١) در فراتحلیلی ،که با بررسی ١٥پژوهش انجام دادنـد، بـه آموزش زوج های کم درآمد و به طور کلی زوج های آسیب پـذیراقـدام کردنـد، بـه ایـن نتیجـه رسیدند که برنامه های آموزش زوجین می تواند به بهبود نسبتاجالب توجه در کیفیـت رابطـه و مهارت های ارتباطی منجر شـود.
یافته ها به منظور بررسی تأثیر دورة آموزشی مهارت های ارتباطی مبتنـی بـر آمـوزه هـای دینـی ، بـر افزایش خوش بینی و سازگاری زوجین ، ضمن کنترل آماری ، نمرات پـیش آزمـون دوگـروه بـا استفاده از روش تحلیل کوواریانس ، نمرات پس آزمون دو گروه مقایسه شد."