خلاصة:
هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر برنامه ارتباط زوجها بر افزایش کیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی بود. از روش پژوهش نیمهآزمایشی همراه با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری، زنان ناراضی از زندگی زناشویی بودند که در سال 1389، به مرکز مشاوره سپهر شهر تهران مراجعه کرده بودند، سپس40 نفر از آنها بهشیوه در دسترس انتخاب شدند و به روش نمونهگیری تصادفی ساده 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. بعد از آن که هر دو گروه پرسشنامههای صمیمیت در ازدواج و کیفیت زندگی را بهعنوان پیشآزمون تکمیل کردند، به گروه آزمایش یازده جلسه، هفتهای یک بار و هر بار یک و نیم ساعت، برنامه ارتباط زوجین آموزش داده شد، ولی به گروه کنترل هیچگونه آموزشی داده نشد. پس از جلسات آموزشی، پرسشنامههای صمیمیت در ازدواج و کیفیت زندگی را دوباره هر دو گروه در مرحله پسآزمون تکمیل کردند. دادههای آزمون کوواریانس تک متغیره (آنکوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین نمرات کیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی گروه آزمایش در پیشآزمون و پسآزمون اختلاف معناداری وجود دارد، اما بین نمرات پیشآزمون و پسآزمون گروه کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت. نتایج تأیید میکنند که آموزش برنامه ارتباط زوجها بر بهبود کیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی زنان ناراضی مؤثر است.هدف ازاجرای این پژوهش ، بررسی تأثیر برنامة ارتباط زوج ها بر افـزایش کیفیت زندگی و صمیمیت زناشـویی بـود.ازروش پـژوهش نیمـه آزمایشـی همراه با پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل استفاده شـد. جامعـة آمـاری ، زنان ناراضی از زندگی زناشویی بودند که در سال ۱۳۸۹، بـه مرکـزمشـاورة سپهر شهر تهران مراجعه کرده بودند، سپس ۴۰ نفراز آن هابه شیوة در دسترس انتخاب شدند و به روش نمونه گیری تصادفی ساده ۲۰نفر در گروه آزمـایش و ۲۰نفــر در گــروه کنتــرل قــرار گرفتنــد. بعــد ازآن کــه هــر دو گــروه پرسشنامه های صمیمیت در ازدواج وکیفیت زندگی رابه عنـوان پـیش آزمـون تکمیل کردند، به گروه آزمایش یازده جلسه ،هفته ای یک بارو هر بار یـک و نیم ساعت ،برنامة ارتباط زوجـین آمـوزش داده شـد،ولـی بـه گـروه کنتـرل هیچ گونـه آموزشـی داده نشـد. پـس از جلسـات آموزشـی ، پرسشـنامه هـای صـمیمیت در ازدواج وکیفیـت زنـدگی رادوبـاره هـر دو گـروه در مرحلـة پس آزمون تکمیل کردند. داده های آزمـون کوواریـانس تـک متغیـره (آنکـوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتـایج نشـان داد کـه بـین نمـرات کیفیـت زنـدگی و صمیمیت زناشویی گـروه آزمـایش در پـیش آزمـون وپـس آزمـون اخـتلاف معناداری وجود دارد، اما بین نمرات پیش آزمون و پـس آزمـون گـروه کنتـرل اختلاف معناداری وجود نداشت . نتایج تأیید می کنند که آموزش برنامة ارتباط زوج ها بر بهبودکیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی زنان ناراضی مؤثر است .
ملخص الجهاز:
"برنامة آموزش ارتباط زوجین 4 را،که ریشه های آن به اواخر سـال هـای دهـة ٦٠، در مرکـز Cutter Dunn Lee cole Couples communication program مطالعات خانواده دانشگاه مینه سوتا 1 باز می گردد، میلر،دانیل واکمن و نانالی ، (١٩٧١)طراحـی کرده اند و ناشی ازبینش های نظری و کاربرد ویژگی هاو اصول تئوری سیستم ها است که چنـد ویژگی خاص دارد که عبارت هستند از ارائة نقشه های ساختگی برای آگاهی زوجین از خودو همسر، ارائة یازده مهارت خاص حرف زدن وگوش دادن بـرای ارسـال و دریافـت واضـح تـرو دقیق تر پیام ها، تأکید بر جنبه های رفتاری و نگرشی درزمینة حـل تعـارض و برقـراری رابطـه ، ارائة فن آوری های مهارت آموزی و تمرین های ارتباطی در جهـت بـه کاربسـتن ایـن مهـارت هـا (فـاتحی زاده و بهرامـی ، ١٣٨٨).
پژوهش بکتـاش مـورات و کاراهـان (٢٠٠٧)، نشـان داد کـه برنامة CCP، تأثیر مثبتی بر سازگاری زناشویی داشته ومی تواند به تغییـرات طـولانی مـدت در اصلاح رفتار زوج ها منجر شود(به نقل از شریفیان ،١٣٨٩) نتایج پژوهش های گلینیس 1 (٢٠٠٣)، جونینگ ٢٠٠٧،به نقل ازریمـاز؛١٣٨٧)، ذوالفقـاری و همکاران ( ١٣٨٧)، عباسی (١٣٨٤)، ریماز (١٣٨٧)نشان داد که آموزش مهـارت ارتبـاط بـه افزایش سازگاری زناشویی ، اعتماد، صمیمیت و بهبود ارتباط میان زوجین منجر مـی شـود ودر دراز مــدت بــه افــزایش رضــایت از رابطــه وکیفیــت زنــدگی منجــر مــی شــودوگــورنی و Glenice مکسون (١٩٨١ بیان کردند این برنامه به زوجینی هم که در زندگی خود مشکلی ندارنـد کمـک می کند تابیش تراز یکدیگر لذت ببرند."