خلاصة:
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانشجویان با واسطه نحوه مشارکت آنان در فرایند یاددهی ـ یادگیری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس و دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، در سال تحصیلی 93ـ1392 بود. ابزار پژوهش پرسشنامه محیط گروهی (کارون و همکاران، 1985) و پرسشنامه رویکردهای مشارکت (تریاندیس و همکاران، 1994) بود. نتایج نشان داد که تدریس مشارکتی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار انسجام گروهی دانشجویان (R2=0.49، P<0.001) و پیش بینی کننده مثبت و معنی دار رویکردهای جمع گرایی و فردگرایی دانشجویان (R2=0.33، P<0.001) است. همچنین رویکردهای جمع گرایی و فردگرایی دانشجویان پیش بینی کننده مثبت و معنی دار انسجام گروهی در آنان (R2= 0.51، P< 0.001) است.
The purpose of this study was to examine the effect of cooperative teaching on students’ group cohesion mediating the role of cooperation approaches in teaching-learning processes. The research method was correlational and the population was all undergraduates majoring in English translation as a foreign language in Bandar Abbas and Marvdasht Azad Islamic University in 2004. Research instruments were Group Environment Questionnaire (Carron، et al.، 1985) and Cooperation Approaches Questionnaire (Triandis et al.، 1994). Data were analyzed using path analysis technique and multivariable regression analysis. The results showed that cooperative teaching was a significant positive predictor of students’ group cohesion (R2=0.49، P<0.001). Also، it was a significantly positive predictor of students’ individualism and collectivism approaches، as well (R2=0.33، P<0.001). The students’ individualism and collectivism approaches were significantly positive predictors of students’ group cohesion (R2= 0.51، P< 0.001).
ملخص الجهاز:
M. A Student Human Resource Development, University of Shahid Beheshti Abstract The purpose of this study was to examine the effect of cooperative teaching on students’ group cohesion mediating the role of cooperation approaches in teaching-learning processes.
بنابراین تلاش در جهت دخالت دادن هرچه بیشتر فراگیران در فرایند یاددهی ـ یادگیری و درگیر نمودن آنها در ارتقای درک، فهم و دانش خود مورد توجه بسیاری از صاحبنظران بوده است (یزدیان پور، یوسفی و حقانی، 1388؛ صولتی، جوادی، حسینی تشنیزی و اصغری، 1389؛ جانسون و جانسون11، 2009؛ هسیونگ12، 2012).
با توجه به مطالب ذکر شده، هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی همبستگی تدریس مشارکتی و انسجام گروهی دانشجویان به واسطۀ رویکردهای مشارکت آنان بود.
بر این اساس روش تدریس مشارکتی بر انسجام اجتماعی دانشجویان (83/0=β، 003/0>P) تأثیر دارد.
همچنین مشخص گردید روش تدریس مشارکتی بر انسجام تکلیف دانشجویان (69/0=β، 001/0>P) نیز تأثیر دارد.
بر این اساس روش تدریس مشارکتی بر انسجام اجتماعی (57/0=β، 0001/0>P) و بر انسجام تکلیف (31/0=β، 0001/0>P) دانشجویان تأثیر مثبت و معنیدار دارد.
بحث و نتیجهگیری هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی اثر تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانشجویان با بررسی نقش واسطهای نحوۀ مشارکت آنان در فرایند یاددهی ـ یادگیری است.
همچنین مشخص گردید که تدریس مشارکتی رابطۀ منفی و معناداری با رویکرد فردگرایی دانشجویان دارد که این یافته نیز با نتایج پژوهشهای اسکیوتا (2001) و فینکلشتین (2012) همسو است.
در نهایت مشخص گردید رویکردهای مشارکت دانشجویان نقش واسطهگری معنیدار در تأثیر روش تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانشجویان دارد.