خلاصة:
منظور از" اعتبار ذاتی سیره عقلا"، که مربوط به علم اصول فقه است، این است که روش مورد اتفاق عموم مردم در زندگی یکی از منافع معتبر قانونگذای و بیان احکام است. سیره عقلا «بما هم عقلا» به طور مستقل و بالاصاله منبع معتبر احکام است و برای اعتبار خود نیازمند امضا یا عدم ردع شارع نیست؛ زیرا: 1- سیره های عقلا، مثل احکام شرع. مبتنی بر مصالح و مفاسد شکل می گیرد. 2- سیره های عقلا اغلب مطابق با واقع اند و این غلبه ظن به مطابقت می آورد. این ظن قطع عرفی و معتبر است. 3- شارع عاقل و در کنار عقلاست نه در مقابل آنان. 4- شارع در تقنین به شیوه قانون گذاران عمل کرده و مانند آنان سیره های عقلایی را تایید کرده است. 5- اکثر احکام فقهی در ابواب معاملات، احکام عقلایی است. 6- لازمه جاودانگی و جهانشمولی شریعت نیز اعتبار سیره عقلا به عنوان یک دلیل مستقل است. بنابراین، سیره عقلا یکی از ادله احکام شرعی است و 1- تبعیت از آن واجب است. 2- دلیل نقلی را می توان با آن تخصیص زد یا تعمیم داد. 3- ابهام بعضی از روایات را می توان به وسیله آن برطرف کرد. 4- قوانین مشروع را نمی توان در احکام مستنیط از آیات و روایات منحصر کرد.
در این مقاله بعضی از اشکال های وارد بر این نظریه نیز مورد بررسی قرار می گیرد.