ریای به روز بودن؛ بررسی فیلم هوگو ساخته ی مارتین اسکورسیزی مقالة

"اسکورسیزی سینماگری است که از بدو کار خود نشان داد که ذائقه‌ای تکنیکال دارد و اهل به‌روز بودن است؛ از «گاو خشمگین» و «کازینو» گرفته تا «هوانورد» و همین هوگو. زرق و برق هوگو اولا با پاریس دهه‌ی 1930 همخوان نیست و ثانیا از آنجا که فیلم از نقطه‌نظر پسرک (هوگو) روایت می‌شود، بهتر آن بود که جهانی تلخ، به‌نحوی که مبتنی بر نگاه پسری یتیم و البته اهل رؤیا باشد، تصویر می‌شد؛ به‌ویژه آنکه نیمه‌ی دوم فیلم، قصه‌ی تلخ فیلم‌سازی قدیمی و در محاق (ملیس) گفته می‌شود -که معلوم نشد باید دلمان برایش کباب شود یا اتفاق دیگری بیفتد. او علی‌رغم سن‌وسالش، همواره در قبال تکنیک (به مفهوم سطحی) مرعوب و متأثر بوده است و این مرعوبیت در هوگو به مخاطب هم منتقل می‌شود و انصافا باید معترف بود که حین تماشای هوگو، زرق و برق سه‌بعدی و رنگ و لعاب مضاعف فیلترگونه‌ی فیلم، تماشاگر را مرعوب می‌کند."