روزنه ای به دانایی مقالة

» به نظر شما کودکان برای اینکه افراد شاد و مفیدی برای جامعه باشند به چه ویژگی‌ها و مهارت‌هایی نیاز دارند؟ تقریبا در بیشتر موارد مدیران و معلمان مدارس، نگرش جامعی دربارة بچه‌ها ندارند و بر اصلاح و تربیت از طریق تشویق و تنبیه تکیه می‌کنند. تربیت سالم چه در مدرسه و چه در خانه یا اجتماع بر پایه احترام متقابل بنا شده است. ایجاد «جو توجه» یعنی مهربانی توأم با قاطعیت، اولین گام در تربیت سالم است و ما را مطمئن می‌سازد که خانه خود را بر آب بنا نکرده‌ایم. ما، اغلب اوقات، بدون اینکه از دانش‌آموزان بپرسیم فرض می‌کنیم که خودمان می‌دانیم آن‌ها چه احساسی دارند و به چه فکر می‌کنند. همین‌طور فرض می‌کنیم که می‌دانیم آن‌ها چه‌ کاری را می‌توانند انجام دهند و چه کاری را نمی‌توانند؛ یا با اینکه آن‌ها چگونه در برابر بایدها و نبایدها واکنش نشان می‌دهند؛ آنگاه بر اساس فرضیه‌های خود با آن‌ها رفتار می‌کنیم، در حالی‌که ممکن است این فرضیه‌ها ما را از کشف توانایی‌ها و نوع نگاه و درک منحصربه‌فرد آن‌ها باز دارد. معلم‌هایی که می‌آموزند چگونه بیشتر سؤال کنند و کمتر به موعظه بپردازند این فرصت را به‌دست می‌آورند که در مورد فکر و نظر دانش‌آموزان خود کنجکاو باشند. وقتی به دانش‌آموزان جرئت اظهارنظر داده می‌شود، وقتی به‌جای دستور دادن به آن‌ها، برایشان حق انتخاب قائل می‌شویم، و وقتی می‌توانند مشکلات را به‌صورت گروهی حل کنند، این مشارکت، همکاری و احترام متقابل، جو کلاس را ارتقا می‌دهد و رویای ما را به واقعیت تبدیل می‌سازد.