خلاصة:
قرارداهای مشارکت در تولید(PSC)، بیع متقابل (BBC) و اخیرا نفتی ایران (IPC) به منزله سه رقیب در حوزه بالادســتی صــنعت نفت و گاز کشــور به شــمار میروند. از این رو تصــمیم گیران این حوزه در فرآیند انتخاب قرارداد مطلوب از میان این سه قرارداد مجموعه ای از شرایط فقهی، قانونی و اقتصادی را در بررسی های خود درنظر می گیرند. در این مقاله با هدف تبیین ظرفیت های اقتصادی این سه قرارداد نسبت به یکدیگر و برمبنای روش بهینه سازی ایستا، آنها را از منظر دو مولفه اقتصادی مهم سطح سرمایه گذاری و تولید بهینه نفت مقایسه کرده و در نهایت اولویت بندی میکنیم . ســـرانجام برمبنای رویکرد ســـاختاری نتیجه میگیریم که قراردادهای بالادستی مشارکت در تولید، نفتی ایران و بیع متقابل از نظر سطح سرمایه گذاری بهینه به ترتیب در رتبه های اول تا سوم قرار دارند و از نظر سطح تولید بهینه نیز در صورت مشارکت بیشتر بخش خصوصی و دخالت کمتر دولت میزبان میتوانند به ترتیب در رتبه های اول تا سوم قرار گیرند.
Production Sharing Contract (PSC)، Buyback Contract (BBC) and Iran Petroleum Contract (IPC) are considered as three rival contracts in upstream oil & gas field in Iran. So، decisionmakers in the process of selecting a suitable contract from the set of three mentioned contracts consider a set of jurisprudential، legal and economic conditions about these contracts. In this paper with the aim of explaining the economic capacity of the three contracts in comparision with each other and based on Static Optimal Methods، we compare these contacts in terms of two important economic indices of optimal investment and oil production and then، we prioritize them. Finally، we have concluded that upstream contracts of Production Sharing، Iran Petroleum Contract and Buyback are ranked in the first، the second and the third place from the perspective of optimal investment level، and from the perspective of optimal oil production level، in case of more participation of private sector and less interference of public ector، these contracts are ranked the first، the second and the third، respectively.
ملخص الجهاز:
"EC با وجود مثبت بودن کارایی نهایی هر دو قسم سرمایه گذاری سه قرارداد موردنظر اما این میزان بر اســاس ویژگیهای تابع SC (رابطه (١٤)) با روندی نزولی مواجه اســت به این معنا که درخصوص هر سه قرارد داریم : (46) برای مقایســه ســطح بهینه ســرمایه گذاری ماقبل آغاز تولید تجاری از میدان (*Ei) ســه قرارداد نفتی مورد نظر، شــروط اول محاســبه ســطح بهینه ســرمایه گذاری مورد اشــاره این قراردادها را مدنظر قرار داده (روابط (٢٨)،(٣٤) و (٤٠)) و درمییابیم که بین این شـــروط رابطه (٤٧) برقرار است : (47) حال با توجه به روابط (٤٥) و (٤٦) میتوان نتیجه گرفت که شـــرط لازم برای برقراری رابطه (٤٧) آن است که میان سرمایه گذاری ماقبل آغاز تولید تجاری (Ei) سه قرارداد یاد شده رابطه (٤٨) برقرار باشد، (48) در واقع رابطه (٤٨) حکایت از آن دارد که بر اساس ویژگی توابع صرفه جویی در هزینه تولید و نیز خصوصیات ساختاری این سه دسته قرارداد میتوان مدعی شد که قراردادهای بالادســـتی مشـــارکت در تولید (PSC)، نفتی ایران (IPC) و بیع متقابل (BBC) از نظر جذابیت میزان ســـرمایه گذاری ماقبل آغاز تولید تجاری (Ei) به ترتیب در رتبه های اول تا سوم قرار میگیرند."