خلاصة:
آیه ۴۴ سورٔه ص به بیـان قـسم ایـوب پیـامبرع و تاکیـد خداونـد بـر اجـرای آن می پردازد. مفسران سوگند حضرت ایوب را تنبیه همـسرش بـا صـد ضـربه شـلاق دانسته اند که علاقه وی به همسر منجر به ندامت او و تصمیم بر شکـستن سـوگند گشت . اما پروردگار وی را به وفای عهد مکلـف نمـود و در تجلیـل از صـبر او و همسرش حکم را به یک ضربه با خوشه صـدتایی گنـدم کـاهش داد. لـیکن آیـه ضمیر مونثی در بر ندارد و چیستی شی ء مضروب نیز معلوم نیست . لذا نمـی تـوان آیه را بر کتک زدن همسر حضرت ایوب حمل نمود. برخی مفسران در بازگشایی ابهام آیه به دو روایت منتسب به امام صادق ع استناد جستند، در حـالی کـه ایـن * تاریخ دریافت : ١٣٩٢.۶.٢٠ ـ تاریخ پذیرش : ١٣٩٣.٣.١. ١. استادیار دانشگاه اصفهان (amirahmadnezhad@hotmail.com). ٢. دانشیار دانشگاه اصفهان (mahdimotia@gmail.com). ١١١٣. دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان (نویسندٔه مسئول ) (zahrakalbasi@gmail.com).
ملخص الجهاز:
"اما آنچه در تفـسیر ایـن آیـه ذهـن بـسیاری از مفسران را مشغول نموده است ، نخست ماهیت و علت قسم ایوب نبی ع اسـت و دوم آنکه اگر بنا بر قول مشهور حضرت ایوب ع به سبب گمان بر خطـای همـسرش قـسم خورد و سپس از این سوگند پشیمان گشت ، چرا خداوند نه تنها اجازه نمی دهـد کـه وی سوگندش را بشکند بلکه بر پایبندی بدان تأکید می ورزد؟ قرآن پژوهان در پاسـخ بـه ایـن سؤال آرای گوناگونی را مطرح نمـوده انـد کـه در ایـن جـستار بـه بررسـی و نقـد آن هـا می پردازیم .
١٧ یکی از مفسران نیز در تفسیر فقهی خود، فرار مردم از حضرت ایـوب ع را در ایـن روایت و نقل های مشابه در زمرٔە اسرائیلیات و خرافه دانسته و با بررسی چهار موضع کـه خداوند از حضرت ایوب ع تجلیل می کند، به این نتیجه رسیده است که هیچ سـخنی از دعوت وی و واکنش قومش به چشم نمی خورد، در صورتی که اگر قومش او را آزار داده بودند (افکندن در مزبله ) خداوند با عباراتی رسا و واضح آنان را توبیخ می کرد و از زحمات حضرت ایوب ع در دعوت به حق تجلیل می نمود، چنان که خداوند از سایر پیامبرانی که در قرآن ذکر شده و آماج آزار قوم خود بوده اند، دفاع کرده اسـت (سـایس ، بیتا: ۶٨٠)."
(
, 
, 
)
