خلاصة:
بکارگیری معیارها و روش های کمی جهت سطح بندی سکونتگاه ها در سیستم فضایی مناطق از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی و از سوی دیگر معیاری جهت تلاش در راستای کاهش و رفع نابرابری های موجود میان آنها محسوب می گردد. در واقع بررسی و شناخت وضعیت نواحی ، قابلیت ها و تنگناهای آن در برنامه ریزی از اهمیت بسزایی برخوردار است . به طوری که استفاده از شاخص های اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و بهداشتی و ... می تواند معیاری مناسب برای تعیین جایگاه نواحی در جهت رفع مشکلات و نارسایی های آنها برای نیل به رفاه اقتصادی و سلامتی اجتماعی باشد. با علم به این موضوع ، هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، تعیین جایگاه استان خراسان شمالی در کشور از لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه و همچنین بررسی وضعیت توسعه در سطوح مختلف استان و مقایسه آنها با یکدیگر می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است
ملخص الجهاز:
"نتایج به دست آمده حاکی از آن است استان خراسان شمالی در مقایسه با سایر استان های کشور بر اساس روش موریس و امتیاز استاندارد رتبه ٢٦ و بر اساس روش تاکسونومی رتبه ٢٨ را کسب نموده ، معضل عدم توازن در میزان توسعه یافتگی در سطوح مختلف (شهرستان و بخش ) استان کاملا مشهود می باشد که به تفصیل بدان پرداخته شده است .
به منظور تعیین جایگاه استان خراسان شمالی در مقایسه با سایر استان های کشور و سنجش وضعیت توسعه یافتگی در سطح شهرستآنهای و بخش های استان ، ٢٣ متغیر در قالب شاخص اجتماعی - فرهنگی ، اقتصادی ، زیربنایی ، زیست ، موریس ، تاکسونومی عددی و امتیاز استاندارد شده و در سطح ملی و ناحیه ای مورد سنجش قرار گرفتند.
6 8هرمزگان ، سیستان 1 برخوردار 2 نیمه برخوردار 3 محروم رتبه وضعیت توسعه استان خراسان شمالی٢٦ محروم ماخذ: محاسبات نگارندگان جدول شماره ٤- گروه بندی استان های کشور بر اساس روش تاکسونومی عددی ردیف وضعیت توسعه استان تعداد درصد 1 برخوردار یزد، سمنان ، اصفهان ، خراسان رضوی ، مازندران ، فارس ، آذربایجان شرقی ، مرکزی ، زنجان ، گلستان ، همدان ، قم ، گیلان 13 43 2 نیمه برخوردار خراسان جنوبی ، کرمانشاه ، اردبیل ، ایلام ، چارمحال ، خوزستان ، کردستان ."