خلاصة:
در دوران قبــل از اسـلام در منطقـۀ جزیرةالعـرب هماننـد سـایر مناطـق ، نگـرش منفـی بـه زن نگــاه غالـب بـوده اسـت . اسـلام ایـن نگـرش را متحـول کـرد. در گفتمـان قـرآن بــا تأکیــد بــر خلقــت یکســان زن ومـرد و تبییـن بینــش اســلام در مــورد تشــکیل خانــواده ، زن از هویتــی مشــترک بــا مــرد و از موقعیــت بهتــری در عرصــۀ خانــواده برخــوردار شــد. در پـی رحلـت پیامبــر(ص )، ارادة جامعـۀ اسـلامی بـر ایـن اندیشـه اسـتوار شـدکه گفتمـان اسـلام دربـارة زن در حاشـیه قـرار گیـرد. نگارنـده بـر آن اسـت کـه عناصـر ادیـان و اقـوام دیگـر، از جملـه عناصـر فرهنـگ یهـود، در تقویـت ایـن جریـان و بـاز تولیـد نـگاه جاهلـی بــه زن تأثیرگــذار بــوده اســت . فرهنــگ یهــود کــه در برگیرنــدة شــاخص های نــگاه منفــی در بعـد جایـگاه زن در خانـواده بـود، بانـگاه جاهلـی در ایـن زمینـه هم سـویی یافـت . نتیجـۀ پژوهــش حاضــر آن اســت کــه سیاســت خلفــا بــرای فراهــم کــردن زمینــۀ نفــوذ و رواج عناصــر فرهنــگ یهــود به وســیلۀ احبــار نومســلمان و راویــان آن هــا، منجــر بــه ظهــور احادیـث و روایت هایـی شـد کـه هـر چنـد بـه نـام احادیـث اسـلامی بـه فرهنـگ اسـلامی راه یافـت ، در حقیقـت چیـزی جـز بازتولیـد نـگاه جاهلـی بـه زن نبـود. از ایـن رو، آگاهـی از آموزه هــای اصیــل اســلامی از آموزه هــای جاهلــی بازتولیــد شــده بــه نــام اســلام از اهــداف ایـن پژوهـش اسـت .
ملخص الجهاز:
"بـرای اطـلاع از سـایر انـواع ازدواج هـا نـک : احمدبن حنبـل (١٤٠٤ق )، المسـند، تحقیـق احمدمحمدشـاکر، ج ٦، مصــر: دارالمعــارف ، ص ٣١٥؛ سلیمان بن اشعث سجســتانی ابوداود،]بی تا[، ســنن ، تحقیــق احمدمحمدشــاکر، ج ٢، بیــروت : دارالکتب العلمیــه ، ص ٤٨٧؛ احمدبن شعیب نســایی (١٤٠٨ق )، ســنن بــا شــرح ســیوطی و حاشــیۀ ســندی ، ج ٦، بیــروت : دارالکتب العلمیــه ، ص ٥١٣؛ محمــود شکری الآلوســی البغدادی ]بی تا[، بلــوغ الارب فــی معرفــة احــوال العــرب ، ج ٢، بیــروت : دارالکتــب العلمیــه ، ص ٤؛ هم چنیــن مهریــه ای کــه بــرای زنــان در نظــر گرفتــه می شــد، متعلــق بــه پــدر دختـر بـود.
شــیخ صــدوق (١٣٦٧)، همــان ، ج ٥، ص ٣٢٤؛ ابن حنبــل ، همــان ، ج ٦، ص ٨٢؛ حاکــم نیشــابوری ، همــان ، ج ٢، ص ١٧٨؛ بیهقــی ، همــان ، ج ٧،ص ٢٣٥؛ محمدبن علی بن حســین بابویه قمی صدوق (١٣٨٠)، علــل الشــرایع و الاســلام ، ترجمــۀ محمــد جــواد ذهنــی ، ج ٢، قــم : مؤمنیــن ، ص ٥٦٠؛ شــیخ صــدوق (١٣٧٤)، همــان ، ج ٢، ص ٢٦٦؛ صنعانــی ، همــان ، ج ٤، ص ١٤٩؛ بخــاری ، همــان ، ج ١، ص ٢٥٠؛ ترمــذی ، همــان ، ج ٣، ص ٣١؛ ابن ماجــه ، همــان ، ج ٢، ص ٧٧٠، ابــوداود، همــان ، ج ٢، ص ٣١٨؛ ابی بکرهیثمــی (١٣٥٢ق )، همــان ، ج ٤، ص ٣٠٨؛ المنــذری ، همــان ، ج ٢، ص ٦١ دســت بــردارد و بــا مــرد همراهــی کنــد و قبــل از ایــن کــه مــرد از وی خشــنود شـود بمیـرد، روز قیامـت بـا منافقیـن محشـور شـود و جایـگاه او در جهنـم خواهـد بـود."