خلاصة:
به دلیل شرایط خاص ، جمهوری اسلامی ایران با سلسله تهدیداتی مواجه است که در سه سـطح ارزیابی میشوند. در درجه ی اول تهدیداتی که از درون جامعه با توجه بـه کمبودهـایی کـه دارد، امنیـت کشور به طور بالقوه ای تهدید میگردد. سطح دوم ، تهدیداتی است که از جانـب مرزهـای کشـور توسـط نیروهای متعدد مخالف ایران ، متوجه کشور است . این نیروها عمدتا یا در خاک کشورهای همسایه و یـا با حمایت آنها بر علیه امنیت ملی کشور گام های خطرناکی برداشته اند. تهدیدات نوع سوم نیـز اصـولا از سمت نیروهای فرامنطقه ای جهانی متوجه امنیت ملی کشور اسـت . آن چـه مـدنظر نویسـنده مـیباشـد، تهدیدات نوع دوم است که به تهدیدات نوع اول دامن میزنـد و بـه طـور خـاص متمرکـز بـر پاکسـتان است . سوال پژوهش آن است که آیا پاکستان با داشتن سلاح هسته ای، جمعیتی بیش از دو برابر ایـران و خودکفایی در صنایع مختلف به خصوص صنایع نظامی برای ایران تهدید محسـوب مـیشـود یـا خیـر؟ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و داده ها به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است . یافته ها نشـان میدهد که غفلت در ارزیابی تهدیدات ناشی از وضعیت خاص پاکستان منجر به گسترش آن شده و بـه نقطه ی خطرناکی رسیده است که بحران های روز منطقه از جمله سوریه و عراق حاصل آن است .
ملخص الجهاز:
"در سطح مرتبط با امنیت ایران گـروه هـای مختلفـی در ایـن کشـور رشـد کـرده و فعالیـت میکنند، مانند گروه جندالله و سپاه صحابه که در ادامه به آنها میپردازیم : جندالله گروه تروریستی جنـدالله ، بـه عنـوان شـاخه ی القاعـده ی ایـران در اسـتان بلوچسـتان پاکسـتان متمرکزند و برای عوام فریبی و مشروعیت بخشی به اقدام های تروریسـتی، نـام جنـدالله را بـرای خـود 16 برگزیده اند.
برای ایران هرچند که تا امروز تهدید مستقیمی از طرف این کشورها وجـود نداشته است ، اما با وجود عدم ثبات سیاسی پاکسـتان ، ایـن هشـدار وجـود دارد، بـه خصـوص گروه های تروریستی که در این کشور پرورش مییابند، مترصد فرصت مناسب هسـتند تـا ایـن سلاح ها را به چنگ آورده و تحت عنوان «جهاد» بر علیه دیگران به کار ببرند.
برای رفع این مشکلات راهکارهای مختلفی وجود دارد که معرفی میشوند: اقناع دولت پاکستان در زمینه ی توجه به امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ؛ گفتگوهای مستمر درباره ی امنیت مرزهای دو کشور؛ 33 کمـک بـه دولـت ایـن کشـور در راسـتای ارتقـای وضـعیت اجتمـاعی وآموزشـی به خصوص مناطق مرزی با ایران و کمک به ساخت مدارس رسمی؛ اقناع پاکستان به محدود کردن و کنترل مدارس دینی؛ طرح کردن مسائل مرتبط با گروه های معاند مستقر در پاکستان در مجامع بین المللی بـرای جلب حمایت بین المللی جهت سرکوب آنها و فشار آوردن بر دولت پاکستان ."