خلاصة:
پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی در تعامل با سبکهای یادگیری بر رشد مهارتهای اجتماعی دانشآموزان دختر پایه اول دبیرستان انجام گرفت. این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی یا پیشآزمون و پسآزمون گروه کنترل بود. در راستای هدف پژوهش، از جامعه دانشآموزان دختر پایه اول دبیرستانهای شهرستان ارومیه دادند که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای، تعداد 124 نفر انتخاب و در 4 گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. برای اندازهگیری متغیرها میزان از پرسشنامه مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت و آزمون گروهی اشکال نهفته ویتکن استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس دو راهه، نشان داد که یادگیری مشارکتی در تعامل با سبکهای شناختی بر نمرات مهارتهای اجتماعی تاثیری در یادگیری وابسته به زمینه روش مشارکتی نسبت ندارد هر چند که در شرایط به روش سنتی تاثیر بیشتری بر رشد مهارتهای اجتماعی دارد.
The present study aimed to examine the effect of cooperative learning with learning styles on developing of social skills among first grade high school female students. The research method was design (Pre and Post test) whit control group. Terefore، using random cluster sampling، 124 female students in firstgrade of Urmia high schools were and were assigned in 4 experimental and control groups. They were assessed by Gresham and Elliott social skills questionnaire and withkin’s grouped embedded figures. Findings of two way analysis of covariance showed that the interaction of cooperative learning and cognitive styles was not effective in improvement of social skills، however، in the case of context-depended learning، the cooperative method was more effective than traditional method in the improvement of social skills.
ملخص الجهاز:
"نتایج تحقیقات نشان داده است که آموزش مهارت های اجتماعی بر حل مشکلات آموزشی و افزایش علاقه فرد بر درس و ادامه تحصیل ، بهبود روابط اجتماعی و سلامت جسمانی و روانی ، بهبود روابـط فرد با همسالان 1- Agoratu 2- Spence 3- Gresham & Elliott 4- Aydogan 5- Matson & et al 6- Teodero 7- Sargant 8- Arsalan & Sucoglu 9- Cole & Dod و بزرگسالان و افزایش ظرفیت آنان را برای توجه برانجام تکالیف درسی ، کاهش مشکلات رفتاری تأثیر مثبتی دارد (میلیسوم وجیان ویله ۱، ۲۰۱۰، بریفتون ۲، ۲۰۱۰، کامپزوکای ، ۳ ۲۰۰۲ و هنسی ۴، ۲۰۰۷).
این مساله نشان می دهد که روش مشارکتی تأثیر قابل توجهی بر رشد مهارت های اجتماعی آزمودنی های گروه آزمایشی باسبک وابسته به زمینه داشته است .
نتیجه گیری در مورد این فرضیه با یافته های فهامی و عزتی (۱۳۸۸)، کرامتی (۱۳۸۶)، قلتاش (۱۳۸۳، لیاقتدار و همکاران (۱۳۸۳)، شکاری (۱۳۹۱)، سرمستی (۱۳۹۰)، آرتوت (۲۰۱۰)، تکمین و گونیسو۱(۲۰۱۰)، کاگان (۲۰۰۱)، جانسون و جانسون (۲۰۰۹) و هیل (۲۰۰۰) همسویی دارد و نشان دهنده تأثیر مثبت روش یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت های اجتماعی است .
علاوه بر یافته های پژوهشی فوق در زمینه اثربخشی یادگیری مشارکتی مبانی نظری وجود دارد که بـنابر دیـدگاه شناختی ‐اجتماعی بندورا، افراد می توانند با مشاهده عـملکرد 1- Tekmen & Guneysu همسالان خود به کسب مهارت ها و اطلاعات آنها بپردازند زمانی که موفقیت خود یا دوستانشان تقویت می شود اشتیاق بیشتری برای انجام آن کار پیدا می کنند."