خلاصة:
امروزه «خودکشی مساعدت شده پزشکی» از جمله موضوعات مهم و قابل تامل در حوزة حقوق پزشکی به شمار میآید که همواره کانون توجه اندیشمندان و صاحب نظران این عرصه بوده است . عمده مباحث مطروحه پیرامون این موضوع ، دائر مدار «حق انتخاب مرگ » برای بیماران است . در این نوشتار، فارغ از دیدگاه های نظری موافقان و مخالفان این پدیده ، به مطالعه تطبیقی سیاست گذاریهای جنایی کشورهای انگلستان و آمریکا در مواجهه با این مساله پرداخته شده و در نهایت ، وضعیت حقوقی ایران نیز در این زمینه مورد نقد و واکاوی قرار گرفته است .
ملخص الجهاز:
"این جرم سابقا میتوانست با هرگونه کمک ، مساعدت ، ارائۀ مشاوره یا تسهیل خودکشی دیگری صورت گیرد، زیرا همان واژه های عامی که برای توصیف همکاری با مباشر در ارتکاب جرم (به شکل معاونت یا مشارکت ) به کار میرود،٢ در این مورد نیز در مادة دوم قانون مزبور به کار رفته بود؛٣ اما در حال حاضر، به موجب مادة ٥٩ قانون پزشکان قانونی و عدالت ٤ مصوب سال ٢٠٠٩، اصلاحاتی در این خصوص صورت گرفته است .
قانون این ایالت سابقا مقرر میداشت که اگر شخصی عمدا در ارتکاب خودکشی دیگری، مساعدتی نماید، مرتکب قتل غیرعمد درجۀ دوم شده است ؛٦١ اما در سال ١٩٩٥، قانونی تحت عنوان «قانون مرگ با عزت »٦٢ در اورگان به تصویب رسید که خودکشی مساعدت شدة پزشکی را تحت شرایط خاصی مجاز میدانست .
البته لازم به ذکر است که اگرچه به موجب مقررات این قانون ، هیچ شخصی صرفا به خاطر سن یا معلولیت ، مشمول این قانون نمیشود٦٧ و اگرچه از لحاظ عرفی، غالبا چنین تصور میشود که بیمارانی که درخواست خودکشی مساعدت شده مینمایند، باید از درد غیرقابل تحملی رنج برده یا افسرده باشند، اما در عمل ، اغلب بیمارانی که در اورگان از چنین مساعدتی بهره میبرند، نه افسرده هستند و نه درد و رنجی دارند و تنها دلیل استفادة آنان از این پدیده ، آن است که میخواهند کنترل زمان مرگ خود را در دست داشته باشند (p٦٦ ,٢٠٠٩ ,Jeffrey).
From the perspective of criminal law doctrines, there is a significant difference between the Euthanasia and the above mentioned subject, from the view of doctor’s direct or indirect participation in the patient’s death; which means that doctor is involved in euthanasia directly and provides assistance in the physician assisted suicide."