خلاصة:
مواد مخدر و اعتیاد از پدیدههای مخرب اجتماعی هستند که امروز پارهای از جوامع را با فرهنگهای متفاوت آنها مورد تهدید
قرار دادهاند. اعتیاد و استفاده از مواد مخدر بیش از همه, قشر جوان و نیروی فعال جامعه را هدف خود قرار داده است. لذا باید این
قشررا آگاه کرد.
آگاهی نوجوان از تواناییهایش علاوه بر آنکه باعث میشود به ارزش وجودی خویش پیببرد و خود را فردی شایسته حس
نماید» سبب میشود تلاش نموده ظرفیتهای بالقوه خود را به مرحله عمل برساند و لذا کمتر در دام انحرافات اجتماعی از جمله
اعتیاد» گرفتار شود. خطرپذیری در نوجوان امری قابل انتظار است و نباید بهعنوان رفتاری انحرافی و مجرمانه تلقی شود تا امکان
شناخت و پیشگیری از بروز رفتار پرخطر را در نوجوان واقعبینانهتر و عملیتر سازد. پارهای از دانشآموزان برای فرار از مشکلات
خود به مواد دخانی و مخدر روی میآورند که ناشی از عدم کنترل یا سستی یکی از سه نهاد» خانه مدرسه و جامعه بر دانشآموزان
است. لذا هماهنگی میان خانه» مدرسه و جامعه در پیشگیری از اعتیاد دانشآموزان موئر است. همچنین ورزش میتواند بخشی از
انرژیهای دانشآموزان را که از شرایط سنی آنان سرچشمه میگیرد» بهصورت تحرک. همکاری و تعاون درآورد و به آنان کمک کند
تا از روحیه سالم برخوردار شوند و از گرایش به اعتیاد امتناع نمایند. از آنجا که هر کس به ضرر و زیان مواد مخدر و سیگار زمانی پی
میبرد که آن را تجربه نماید» و تجربه خود اعتیاد به دنبال میآوردء لذا باید حتی فکر کردن به مواد مخدر هم از او سلب شود. پس تا
آنجا که ممکن است باید عملا و بهطور تجربی و ملموس» دانشآموزان را با عوارض اعتیاد آشنا کرد و آنان را راهنمایی نمود تا در هر
شرایطی از نزدیک شدن به این مواد خودداری کنند.
ملخص الجهاز:
"تلاش جهت کسب هویت فردی و اجتماعی، لذت جویی، کاهش اعتمادبهنفس و کمبود مهارتهای لازم جهت ارتباط با دیگران، نوجوان را مستعد سوء مصرف مواد مخدر میسازد لذا آگاهی دادن به نوجوان موجب تغییر در فرایند فکر و نهایتا عملکرد او میشود کلیدواژهها: پیشگیری، مصرف مواد، نوجوان، روشهای پیشگیری مقدمه براساس تعریف سازمان بهداشت جهانی، نوجوانی گروه سنی ۱۹ ـ ۱۰ سال را شامل میشود و دورۀ گذار از کودکی به بلوغ بهشمار میرود.
تلاش جهت کسب هویت فردی و اجتماعی، لذت جویی، کاهش اعتمادبهنفس و کمبود مهارتهای لازم جهت ارتباط با دیگران، نوجوان را مستعد سوء مصرف مواد مخدر میسازد لذا آگاهی دادن به نوجوان موجب تغییر در فرایند فکر و نهایتا عملکرد او میشود.
طارمیان (۱۳۸۰) و عبدالهپور (۱۳۸۷) نیز، در تحقیقاتی جداگانه، تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر تغییر نگرش دانشآموزان نسبت به سوء مصرف مواد را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که دانشآموزان شرکتکننده در کلاسهای آموزش مهارتهای زندگی نسبت به گروه کنترل نگرش منفیتری نسبت به مواد مخدر پیدا کردهاند.
در پژوهشهای بسیار نشان داده شده که مهارتهای اجتماعی ضعیف یکی از عوامل گرایش به سوء مصرف مواد مخدر در نوجوانان است (محمدخانی، جزایری، محمدخانی، رفیعی و قاضی طباطبایی، ۱۳۸۶؛ فوریز۷، مک کلار۸، و موس۹، ۲۰۰۷، بارکین۱۰، اسمیت۱۱، دورانت۱۲، ۲۰۰۲).
این رویکرد معتقد است که نوجوانان دارای مهارتهای اجتماعی و فردی ضعیف نه تنها در برابر عوامل مشوق مصرف مواد، آسیبپذیرند بلکه تمایل دارند از مصرف مواد بهعنوان جایگزینی برای راهبردهای مقابلهای سازش یافته استفاده کنند (بوتوین۱۴، ۲۰۰۰)، جوانان به راهنمایی و همکاری، اعتماد، انضباط، درک متقابل، دلسوزی و محبت نیازمندند."