خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و خود پنداشت ریاضی دانش آموزان با انگیزه پیشرفت ریاضی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر سوم دبیرستان های تهران در سال 1392-1391 بودند. نمونه مورد بررسی شامل 420 دانش آموز که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های یادگیری خود تنظیمی، خود پنداشت ریاضی و پرسشنامه انگیزه پیشرفت ریاضی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادکه قویترین پیش بینی کننده انگیزه پیشرفت رغبتی ریاضی، متغیر خود پنداشت است که این متغیر به تنهایی 52 درصد از واریانس انگیزه رغبتی ریاضی را تبیین می کند در حالی که خود تنظیمی تنها 6 درصد سهم در پیش بینی انگیزه رغبتی دارد. همچنین نتایج نشان داد که خود پنداشت ریاضی به تنهایی 76 درصد از کل تغییرات انگیزه اجتنابی را تبیین می کند. از بین مولفه های خود پنداشت، مولفه لذت 62 درصد از واریانس انگیزه رغبتی ریاضی و 70 درصداز انگیزه اجتنابی را تبیین می کند که البته این مولفه با انگیزه اجتنابی ریاضی رابطه معکوس و معنا دار دارد. نتیجه اینکه بیشترین عامل پیش بینی کننده انگیزه پیشرفت ریاضی بازنمایی ذهنی افراد از توان شخصی خود آنان (خود پنداشت) است.
This study aimed to investigate the relationship between self-regulation learning strategies and mathematical self-concept on motivation of mathematical achievements. Statistical population concluded girls at 3rd grade of Tehran secondary school during 2012-2013. Sample comprised of 420 individuals that were selected by random multistage cluster sampling. The Self-Regulation Questionnaire، Mathematical Self-Concept Questionnaire and the Motivation of Mathematical Achievements Questionnaire are performed. Data analyzed by using correlation coefficient and stepwise regression analysis. Results showed that the strongest predictable motivation of approach achievements was self-concept which explained 52% of variance of motivation of approach achievements. While self-regulation comprised only 6% of motivation of approach achievements. In addition this study showed that mathematical self-concept explained 76% of avoidance motivation alone. Among self-concept determinants، pleasure determinant shows 62% of motivation of approach achievements and 70% of mathematical avoidance motivation which had negative significant relationship with avoidance.
ملخص الجهاز:
رابطۀ راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و خودپنداشت رياضي با انگيزة پيشرفت رياضي o Reationship between Sef-Reguation earning Strategies and Mathematica Sef-Concept with Motivation of Mathematica Achievementso مريم عطايي * دکتر فريده حميدي * دکتر صادق نصري * چکيده پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطۀ راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي و خود پنداشت رياضي دانش آموزان با انگيزه پيشرفت رياضي دانش آموزان انجام شد.
يافته هاي پژوهش هاي انجام شده در چند سال گذشته در زمينه خود تنظيمي را براي نمونه پژوهش هاي نينگ و داونينگ (٢٠١٠)؛ برگر، کارابيک (٢٠١٠)، پري و همکاران ، (٢٠٠٨) ليوومک تيک (٢٠٠٨)، بروئر و يوگستر (٢٠٠٦)؛ کلري و زيمرمن (٢٠٠٤) نشان مي دهد که دانش آموزان موفق و خود تنظيم ، داراي ويژگي هايي مانند انگيزش دروني و باورهاي خودبسندگي اند، راهبردهاي شناختي و فراشناختي را بيشتري بکار ميبرند، توانايي خود اطميناني دارند، و براي دستيابي به هدف هاي خود منابع بيشتري را به کار مي گيرند و عملکرد بهتري دارند.
بررسي ارتباط چندگانه حيطه هاي لذت ، اجتناب ، مهارت ، شناخت و فراشناخت بر انگيزه اجتنابي (رجوع شود به تصویر صفحه) بحث و نتيجه گيري o نتايج در زمينه رابطه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي با انگيزه پيشرفت رغبتي و اجتنابي نشان داد که خود تنظيمي دانش آموزان با انگيزه رغبتي رياضي آنها ارتباط دارد و موجب افزايش آن مي شود.
o همچنين پژوهش حاضر نشان داد که بين خود پنداشت و انگيزة پيشرفت اجتنابي رابطه وجود دارد و اين رابطه منفي و معنادار است .
(
, 
, 
)
