ملخص الجهاز:
"برای تعیین علت این اختلال به بررسی ساختهای عصبی-آناتومیکی که میانجی دلبستگی هستند پرداخته و نتیجه گرفتهاند که لب سیستمهای کناری(بخصوص بادامه)،لب پس سری و مدار میانی کرتکس پیشانیای -یعنی نواحیای که بالاترین سطوح فعالسازی را در خلال خواب REM نیز نشان میدهند-برای دلبستگی دارای اهمیت اساسی هستند و آسیبدیدگی هر یک از آنها به اختلالهای عمدهای در فرایند دلبستگی منجر میشود.
در این پژوهش به منظور آزمون این پیشبینیها،به مقایسه افراد دلبسته ایمن دلبسته ناایمن با«دلمشغول» در تعدادی از متغیرهای مرتبط با خوابدیدهها مانند میزان بیادآوری و محتوای آنها پرداخته شد تا فرضیهای که بر مبنای آن،کنش حرکتهای سریع حدقه چشم (REM) و خوابدیدهها میتوانند بر دلبستگی و حتی افزایش میزان آن در ارگانیزم در حال تحول و در بزرگسالان فاقد دلبستگی یا دارای دلبستگی ناایمن اثر کنند وارسی شود.
اما بههرحال،این پژوهش به منظور اثبات یا عدم اثبات فرضیه جبران انجام نشده است بلکه هدف آن تأکید بر این امر بوده است که افراد دلمشغول یا ناایمن،خوابدیدههای خود را بهتر بیاد میآورند چون فعالسازی چرخههای دلبستگی مرتبط با REM در آنها بیشتر است و این فرایند،زندگی آنها را به هنگام بیداری تحت تأثیر قرار میدهد.
افراد دلبسته ایمن به آنچه فعالسازی خواب را افزایش میدهد رسیدهاند و در نتیجه،سطوح فعالسازی خواب REM در آنها بالنسبه کند است اما این کندی به اندازهای نیست که در افراد ترسان/اجتنابی که فعالانه خواب REM و بیادآوری خوابدیدهها را دچار بازداری میکنند دیده میشود."