خلاصة:
ترکیه در جنوب غربی آسیا قرار داشته و مساحتی بالغ بر 78 میلیون هکتار را در برمیگیرد. در سال 2012، 34434 نقطه روستایی داشته و حدود 20 درصد از جمعیت این کشور در روستاها ساکن بودهاند. روستاهای این کشور با مشکلاتی همچون ساختار نهادی نامناسب، توسعه ناکافی زیرساختهای فیزیکی، فرهنگی و اجتماعی، سطوح درآمد و کیفیت پایین زندگی روستایی و مهاجرت مواجهاند. هدف این مقاله بررسی نظام برنامهریزی نظام توسعه روستایی در این کشور است، بنابراین در این راستا نویسنده سازمانها، طرحها و برنامههای مرتبط را بررسی کرده است. در این کشور توسعه روستایی به عنوان ابزار سیاسی مهم در کنار توسعه کشاورزی از دهه 1970 مورد توجه بوده است. در هر یک از طرحهای توسعه پنج ساله اهدافی خاص مدنظر بوده است و بر سیاستهای ویژهای جهت تحقق توسعه کشاورزی و روستایی تاکید شده است. در رابطه با برنامهریزی و توسعه روستایی در این کشور مهمترین وزارتخانه، وزارت کشاورزی و امور روستایی و مهمترین طرح نیز استراتژی ملی توسعه روستایی است. جهتگیری برنامهها و پروژههای توسعه روستایی و کشاورزی عمدتا در راستای کشاورزی و گسترش فناوریهای
ملخص الجهاز:
"6 1965 منبع: (دبیرخانه سازمان برنامهریزی کشور ترکیه 1 ، 2010: 242 و مرکز آمار ترکیه 2 ) - Under Secretariat of State Planning Organization - Turkstat چالشها و ویژگیهای کلی نواحی روستایی ترکیه مناطق روستایی در این کشور با مشکلاتی روبرو هستند از جمله: مشکلات منابع انسانی (سطح پایین آموزش و مهارتها)، ساختار نهادی و سازمانهای کشاورزی ناکارآمد (تعاونیها، اتحادیههای تولیدی و غیره) در حمایت از توسعه روستایی، الگوی استقرار پراکنده در برخی از مناطق، توسعه ناکافی در حفاظت و بازسازی زیرساختهای فیزیکی، فرهنگی و اجتماعی، نرخ بالای وابستگی به کشاورزی جهت امرار معاش، نرخ بالای بیکاری پنهان، عدم تنوع در فعالیتهای تولیدی کشاورزی و غیرکشاورزی، سطوح درآمد و کیفیت پایین زندگی مردم روستایی، مهاجرت(روستا به شهر و درون منطقهای) و ساختار سنی سالخورده جمعیت روستایی(اتحادیه اروپا 1 ، 2006: 11)."