خلاصة:
در گفتمان توسعه که در سده ی اخیر بر ایران حکمفرما بوده، لزوم توجه به ارتباط ارگانیک بین سه شیوه ی زیست جاری در کشور(کوچ نشینی، روستانشینی و شهرنشینی) جهت حصول توسعه ی پایدار و متوازن امری ضروری وشایسته ی توجه است. بر همین مبنا، وبه دلیل تأثیرات کمتر و بطئی تری که جامعه ی عشایری از روند تجدد جاری پذیرفت در تاریخ معاصر هدف تلاش های متعدد برنامه ریزان و مسئولان امر برای اسکان، یکجانشینی وفرایند ادغام هر چه سریعتر در پیکره ی ملی کشور قرار گرفت. اسکان در دو مقطع از تاریخ عشایر جنبه ی اجرایی به خود گرفت نخست در دوره ی رضاشاه، به صورت اسکان اجباری که با ناکامی همراه بود و دیگری در دوره ی فعلی که به خواست و تمایل خود کوچندگان و با کمک دولت جمهوری اسلامی جنبه ی عملی یافت.در این مقاله با نشان دادن ضرورت برنامه ریزی جامع تر در خصوص اسکان، و با هدف تسهیل امر اسکان پس از ذکر اقدامات جمهوری اسلامی در این راستا در نگاهی آسیب شناختی مرحله ی پس از اسکان مورد بررسی قرارگرفت و علل آثار نامطلوب مشاهده شده را در سه مورد برداشت ساده و سطحی از مفهوم توسعه، فاصله ی عمیق بین ایده وعمل و عدم وجود نگاه سیستماتیک به مسائل معرفی و خلاصه کردیم ودر انتها راهکارهای لازم جهت اصلاح برنامه ریزی ها در راستای بهتر پیاده کردن اسکان ارائه گردید.
ملخص الجهاز:
در اين مقاله با نشان دادن ضرورت برنامه ريزي جامع تر در خصوص اسکان ، و با هدف تسهيل امر اسکان پس از ذکر اقدامات جمهوري اسلامي در اين راستا در نگاهي آسيب شناختي مرحله ي پس از اسکان مورد بررسي قرارگرفت و علل آثار نامطلوب مشاهده شده را در سه مورد برداشت ساده و سطحي از مفهوم توسعه ، فاصله ي عميق بين ايده وعمل و عدم وجود نگاه سيستماتيک به مسائل معرفي و خلاصه کرديم ودر انتها راهکارهاي لازم جهت اصلاح برنامه ريزي ها در راستاي بهتر پياده کردن اسکان ارائه گرديد.
سياست هاي رضاشاه پهلوي در نوسازي جامعه در دوره ي محمد رضا شاه پهلوي، با عوامل و اقدامات ديگري استمرار يافت که از جمله ي اقدامات مؤثر بر زندگي کوچ نشيني اين دوره ميتوان به اصلاحات ارضي که خود به از هم پاشيدگي نظام سياسي ايلات و ديگري به رواج و گسترش سواد آموزي نوين در بين ايلات که عاملي جهت تحرک اجتماعي جوانان ايلات گرديد، اشاره کرد (امان الهي،١٣٨٣: ١٧٦).
به همين منظور از سال ١٣٧٢ ضرورت توسعه و تحول همه جانبه ي مناطق عشايري کشور مطرح گرديد و اعتباراتي جهت مطالعات ، بررسي ها و برنامه ريزي هاي متخصصان امور عشاير اختصاص يافت (صيدايي،١٣٧٧: ٩٠ )تا اين روند به شکلي کارشناسي و برنامه ريزي شده و دقيق صورت گيرد.