خلاصة:
در این پژوهش به بررسی مفهوم و نظریههای شکلگیری اعتماد اجتماعی پرداخته شده و با روش فراتحلیل، تعدادی از پژوهشهای انجام شده در مورد اعتماد اجتماعی در ایران بررسی میشود. در این پژوهش، برای انجام فراتحلیل ابتدا به طبقهبندی مبانی نظری تحقیقات پرداخته شده و سهم هر یک از تئوریهای سطح خرد (اعتماد در روابط شخصی و خصوصی)، سطح میانی (اعتماد عام و تعمیم یافته به عموم مردم و اعتماد به گروههای واسطه و سازمانها و موسسات کوچک) و سطح کلان (اعتماد به دولت و نهادها و سازمانهای دولتی) در تحقیقات مشخص شده است. علاوه بر آن پژوهشها به لحاظ روششناختی طبقهبندی شده و در این بخش هر تحقیقی را به لحاظ نوع روش تحقیق، تعداد فرضیات، جامعه آماری، حجم نمونه، روش نمونهگیری و تکنیک گردآوری دادهها، توصیف نموده و سهم هر یک از این مقولهها در روششناسی محاسبه شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه تحقیقات و پیمایشهای داخل کشور است که از سال 1370 به بعد توسط دانشگاهها، سازمانها و موسسات دولتی در خصوص اعتماد اجتماعی مردم انجام گرفته و مجری آن دارای تحصیلات کارشناسی ارشد و بالاتر بوده است. در این پژوهش با تأکید بر رویکردی تلفیقی و چند عاملی، عوامل مؤثر بر اعتماد اجتماعی به عوامل زمینهای و اجتماعی تقسیم شده و مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهادهایی برای افزایش اعتماد اجتماعی در جامعه ارائه شده است.
ملخص الجهاز:
جامعه آماري اين پژوهش کليه تحقيقات و پيمايش هاي داخل کشور است که از سال ١٣٧٠ به بعد توسط دانشگاه ها، سازمان ها و موسسات دولتي در خصوص اعتماد اجتماعي مردم انجام گرفته و مجري آن داراي تحصيلات کارشناسي ارشد و بالاتر بوده است .
جامعه آماري اين پژوهش کليه تحقيقات و پيمايش هاي داخل کشور است (٣٦ مورد) که از سال ١٣٧٠ به بعد توسط دانشگاه ها، سازمان ها و موسسات دولتي درخصوص اعتماد اجتماعي مردم صورت گرفته است .
به گونه اي که در برخي از اين پژوهش ها متغير پايگاه اقتصادي - اجتماعي با اعتماد اجتماعي (اوجاقلو و زاهدي ،١٣٨٢،حيدرآبادي ،١٣٨٨،آرام ،١٣٨٨)، اعتماد تعميم يافته (عظيمي هاشمي ،١٣٧٣)، اعتماد رقيق (منصوريان و قدرتي ،١٣٨٨)، اعتماد مردم به پليس (کامران و احمديان ،١٣٨٨) رابطه معني داري ندارد، در برخي ديگر از تحقيقات متغير پايگاه اقتصادي - اجتماعي ، با اعتماد اجتماعي (عباس زاده ،١٣٨٣رجبلو،١٣٨٥،ابراهيمي ،١٣٨٦، جوشقاني ،١٣٨٧، هزار جريبي و صفري شالي ،١٣٨٧، محسني تبريزي و شيرعلي ،١٣٨٨،افشاني و ديگري ،١٣٨٨، قريشي راد و کامران ،١٣٨٨، کفاشي و آزاده ،١٣٨٨)، اعتماد و انسجام اجتماعي (عبدي ، ١٣٨٢) اعتماد زنان به پليس (گليچ ،١٣٨٦)، اعتماد به اساتيد دانشگاه (قاسمي و زماني ،١٣٨٧)، تحمل اجتماعي (نصيرپور سردهايي، ١٣٨٨)، رابطه معني داري دارد.