خلاصة:
دوره قاجار یکی از نقاط عطف در تاریخ خوشنویسی ایران محسوب میشود. اهمیت این نقطه عطف محدود به پرشماربودن شخصیتهای برجسته خوشنویس و تعدد قلمهای مورد استفاده نیست، بلکه تعدد سبکهای متفاوت و قالبهای خوشنویسی مورد اقبال خوشنویسان و ورود خوشنویسی به حوزه چاپ و درنهایت، بهوجودآمدن بستری غنی برای آموزش هنرجویان سالهای بعد تا زمان حاضر است که نقش این دوره را در اعتلای هنر خوشنویسی ایران محوری کرده است. کتاب سبکشناسی خوشنویسی قاجار، بهقلم توانای علیرضا هاشمینژاد، با مقدمه استاد آیدین آغداشلو، از دریچه تحلیل فنی به خوشنویسی این دوره زمانی نگریسته است؛ انتشار این کتاب فرصتی ایجاد کرده است تا ضمن معرفی این کتاب از منظر شناختشناسی به بررسی اجمالی هنر خوشنویسی دوره قاجار و سبکهای تاثیرگذار این دوره طلایی در خوشنویسی و زیباییشناسی حاکم بر آن بپردازیم
ملخص الجهاز:
کتاب سبکشناسی خوشنویسی قاجار، بهقلم توانای علیرضا هاشمینژاد، با مقدمۀ استاد آیدین آغداشلو، از دریچۀ تحلیل فنی به خوشنویسی این دورۀ زمانی نگریسته است؛ انتشار این کتاب فرصتی ایجاد کرده است تا ضمن معرفی این کتاب از منظر شناختشناسی به بررسی اجمالی هنر خوشنویسی دورۀ قاجار و سبکهای تأثیرگذار این دورۀ طلایی در خوشنویسی و زیباییشناسی حاکم بر آن بپردازیم .
کتاب سبکشناسی خوشنویسی قاجار، بهقلم علیرضا هاشمی نژاد، و با مقدمه استاد آیدین آغداشلو، در شش فصل با مشارکت فرهنگستان هنر، مؤسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری، و دانشگاه شهید باهنر کرمان در نیمۀ دوم سال ۱۳۹۳ روانۀ بازار شد و گمان میرود بهعنوان یکی از کتابهای ارزشمند قابل رجوع در حوزۀ خوشنویسی، بتواند مسیر فرا روی تحقیق و پژوهش جامعۀ هنری خوشنویسی را هموارتر نماید.
شاید بهدلیل همین نوع نگاه نقد تأثری و جانبداریهای عاطفی باشد که هیچیک از اساتید حتی آنهایی که در حوزۀ آکادمیک پژوهش کردهاند جسارت چاپ و در معرض قراردادن آثارشان را نداشتهاند؛ برای مثال، رسالههای کارشناسی ارشد و دکترای استاد صداقت جباری دربارۀ اصول خوشنویسی میرعماد (دانشگاه تهران، ۱۳۸۶) و رسالۀ کارشناسی ارشد حسین رضوی فرد (دانشگاه پیام نور استان تهران، ۱۳۹۱) با موضوع سبکشناسی خط نستعلیق سلطانعلی مشهدی با نگاهی تحلیلی به خوشنویسی ورود کردهاند اما مجال چاپ و نشر نیافتهاند.
مباحث تاریخی مطالعات سبکشناسی مطالعاتی جامع در باب یک موضوع هستند؛ هر چند هم مؤلف نگاهی تحلیلی به خوشنویسی داشته باشد، ناچار باید برای داوری دقیق در باب آثار و قراردادن مخاطب در فضا و بستر تاریخی مورد نظر، تاریخ هنر در یک دورۀ خاص را نیز در پژوهش خود مد نظر قرار دهد.