خلاصة:
پژوهش حاضر به بررسی تاثیر بیش ارزشیابی سهام بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. جهت سنجش بیش ارزشیابی سهام ، پژوهش رودرزکروپف و همکاران (٢٠٠٥) و جهت سنجش بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان ، مدل سه عاملی فاما و فرنچ (١٩٩٥) مبنای عمل بوده است . جامعه آماری مورد بررسی ، مشتمل بر ٦٤ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده که از طریق نمونه گیری به روش حذف سیستماتیک، برای دوره زمانی ده ساله ١٣٩٣-١٣٨٤ انتخاب و آزمون های آماری لازم بر روی آنان صورت گرفت . نتایج حاصله با استفاده از رگرسیون خطی چند متغیره ، استفاده از داده های تابلویی و روش اثرات ثابت ، بیانگر این مطلب بود که بیش ارزشیابی سهام بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان تاثیر مثبت و معناداری دارد. به عبارت دیگر، با افزایش ارزشیابی خلاف واقع و بیش از حد سهام در طول زمان ، بازده غیر عادی و نوسان آنها بصورت معناداری افزایش می یابد. لذا به مدیران واحدهای تجاری پیشنهاد می گردد با فراهم آوردن زمینه های لازم در جهت ارزشیابی واقع بینانه سهام ، تمهیدات لازم در جهت کاهش بازده غیر عادی سهام و نوسان آنها را در طول زمان فراهم آورند
ملخص الجهاز:
نتایج حاصله با استفاده از رگرسیون خطی چند متغیره ، استفاده از داده های تابلویی و روش اثرات ثابت ، بیانگر این مطلب بود که بیش ارزشیابی سهام بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان تأثیر مثبت و معناداری دارد.
حال با توجه به مبانی نظری مطرح شده ، محققین در پژوهش حاضر به دنبال پاسخی برای این سوال خواهند بود که آیا بیش ارزشیابی سهام می تواند بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان تأثیر معناداری داشته باشد؟ بیان مسئله ، اهمیت و ضرورت آن بیش ارزشیابی سهام ١ ادبیات مالی به طور وسیعی حاکی است که ارزشیابی بازار مالی از هر شرکت ، رفتارهای مدیریتی و اقدامات شرکت را تحت تأثیر قرار می دهد.
از این رو، مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر نوسان پذیری بازده سهام می تواند در اتخاذ بسیاری از تصمیم های بازار سرمایه مفید و راه گشا بوده ، نتیجه آن برای فعالان بورس اعم از نهادهای مالی ، مدیران شرکت ها، ناظران سیستم های اقتصادی و سرمایه گذاران عادی قابل استفاده باشد (قربانی و خطیری ١٣٩٣).