خلاصة:
هدف اصلی پژوهش بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی و انگیزه تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه مورد بررسی شامل کلیه دانشآموزان دختر و پسر مدارس دبیرستانهای شهر تبریز و شهرستان آذرشهر در سال تحصیلی 91-90 است که تعداد کل آن ها 37347 است. حجم نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) و به روش خوشهای تصادفی تعداد 278 نفر انتخاب شد و پرسشنامه خودکارآمدی متیوس جروسلم و رالف شوارزر (1981) و پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، هالی، تامسپون، یلیامز و استوارت (1986) و پرسشنامه انگیزه تحصیلی قلیپور و بهرامی حصاری (1373) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمارههای توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون و t-test استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیرهای حمایت اجتماعی و انگیزه تحصیلی با خودکارآمدی به ترتیب 38/0 و 30/0 رابطه معنادار وجود دارد و همچنین بین متغیرهای ملاک با متغیر پیشبین همبستگی معنادار و مثبتی در سطح 05/0≥P مشاهده شد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای پیشبین حمایت اجتماعی و انگیزه تحصیلی با مقدار ضریب رگرسیون 20/0 و ضریب رگرسیون استاندارد 45/0 به صورت معنادار میتوانند خودکارآمدی تحصیلی را پیشبینی کنند. حمایت اجتماعی با مقدار آماره بتا 30/0 از سهم بیشتری برای پیشبینی خودکارآمدی برخوردار است. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که دیدگاه دانشآموزان دختر و پسر فقط در متغیر حمایت اجتماعی (56/2- =t , 01/0p=) تفاوت معناداری با هم دارند. نتایج گویای این بود که حمایت اجتماعی و انگیزه تحصیلی به صورت معنادار، خودکارآمدی تحصیلی را پیشبینی میکنند و دانشآموزان دختر و پسر در متغیر انگیزه تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی تفاوت معنادری ندارند اما از لحاظ حمایت اجتماعی تفاوت معناداری بین دو جنس مشاهده شد.
ملخص الجهاز:
"پسخوراند دریافت شده Self-Efficacy از دیگران راجع به میزان توانایی فرد برای انجام فعالیتهای تحصیلی میتواند میزان خودکارآمدی تحصیلی فرد را بالا ببرد و بر باور فرد راجع به میزان تواناییاش برای انجام فعالیتهای تحصیلی، کنترل و تسلط بر آنها اثر گذارد (Solberg & Tarres, 2001).
سؤالات بررسی شده در پژوهش حاضر 1- آیا میتوان خود کارآمدی دانشآموزان را بر اساس مؤلفههای حمایت اجتماعی و انگیزه تحصیلیهای آنان پیشبینی کرد؟ 2- آیا بین سازگاری حمایت اجتماعی، انگیزه تحصیلی با خود کارآمدی در دانشآموزان دختر و پسر تفاوتی وجود دارد؟ روش پژوهش روش تحقیق این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است.
در جمعبندی نتایج پژوهش میتوان گفت که عوامل عمده و مؤثری در ارتقا و یا کاهش خودکارآمدی تحصیلی تأثیرگذار هستند که از جمله میتوان از حمایت اجتماعی و انگیزه تحصیلی نام برد این متغیرها به افراد کمک میکنند تا افراد نسبت به تواناییهای خود برای انجام کارها با موفقیت ایمان داشته باشند و با برخورداری از انگیزه تحصیلی بالا و خودکارآمدی بتوانند در مسیر علم و تحصیل پیشرفتهای زیادی کسب کنند.
پیشنهادهای کاربردی پژوهش طبق یافتهها با توجه به بالا بودن انگیزه تحصیلی دانشآموزان و وجود رابطه معنادار بین متغیرهای پژوهش نسبت به حمایتهای اجتماعی و خودکارآمدی پیشنهاد میگردد با استفاده از ابزارهای انگیزشی لازم مانند حمایتهای عاطفی و مشورتی، فراهم نمودن امکانات و تجهیزات مورد نیاز برای پیشرفت، ایجاد حس اعتماد به نفس و خودباوری زمینههای خودکارآمدی تحصیلی فراهم گردد."