خلاصة:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر بخشش بر بهزیستی روانشناختی جانبازان و همسران آنها بود. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق جانبازان و همسران آنها در سال 1391 شهر اصفهان بود و نمونه تحقیق 20 زوج بود که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1995) بود. مداخله گروهی مبتنی بر بخشش بر روی گروه آزمایش به مدت 5 هفته و به مدت 15 ساعت اجرا گردید و به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله گروهی مبتنی بر بخشش بر بهزیستی روانشناختی جانبازان و همسران آنها در پس آزمون موثر بوده است (01/0P<). همچنین میانگین نمرات در خرده مقیاسهای روابط مثبت با دیگران و رشد شخصی افزایش معناداری پیدا کرده بود.
ملخص الجهاز:
نتایج نشان داد که مداخله گروهي مبتني بر بخشش بر بهزيستي روانشناختي جانبازان و همسران آنها در پس آزمون مؤثر بوده است (01/0P<).
علاوه بر مزایای آشکار رابطه با ديگران، بخشش همچنین تأثيرات مثبت جسماني (کارسون و همکاران، 2005؛ لاولر و همکاران، 2005) و در بهزيستي روانشناختي (سلامت رواني) افراد اثر دارد (كاريمانز و همکاران، 2003؛ توسيانت و وب ، 2005).
بر اين اساس پژوهش حاضر به دنبال اين مسئله است كه آيا مداخله گروهي بخشش میتواند بهزیستی روانشناختی را در جانبازان و همسران آنها افزايش دهد؟ روش جامعه، نمونه و روش اجراي پژوهش جامعه آماري اين پژوهش، كليه جانبازان و همسران آنها در سال 1391، شهر اصفهان بود.
نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک راهه در متن MANOVA بر روی میانگین تفاوت خرده مقیاسهاي بهزیستی روانشناختی پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و گواه متغیر وابسته مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات F سطح معنیداری (P) روابط مثبت 05/2904 1 05/2904 61/15 001/0 خودمختاری 20/39 1 20/39 03/1 32/0 تسلط بر محیط 45/92 1 45/92 86/0 36/0 رشد شخصی 45/1080 1 45/1080 41/12 002/0 زندگی هدفمند 25/31 1 25/31 47/0 50/0 پذیرش خود 05/48 1 05/48 28/0 60/0 با توجه به مندرجات جدول 5، بين گروههاي آزمايش و گواه در خرده مقياسهاي روابط مثبت با دیگران (001/0>P) و رشد شخصی (002/0>P) تفاوت معنيدار وجود دارد.
اين بدان معني است که مداخله مبتني بر بخشش توانسته ميزان بهزیستی روانشناختی جانبازان و همسران آنها را در مرحله پس آزمون در خرده مقياسهاي روابط مثبت با دیگران و رشد شخصی افزايش دهد.
يافتههاي پژوهش حاضر حاکي از آن بود که مداخله گروهي مبتني بر بخشش ميتواند بر بهزیستی روانشناختی جانبازان و همسران آنها مؤثر باشد.
از دیگر نتايج پژوهش اين بود که مداخله گروهی مبتني بر بخشش ميتواند بر رابطه مثبت با دیگران در جانبازان و همسران آنها مؤثر باشد.