خلاصة:
هدف: این مطالعه مقطعی با هدف بررسی انگ و عوامل مرتبط با آن در خانواده های بیماران روانی مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال افسردگی اساسی (MDD) و اختلال دو قطبی (BD) طراحی و اجرا شد.
روش: در این مطالعه، با استفاده از روش نمونه گیری آسان، از هر گروه 100 نفر انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری داده ها، پرسشنامه 34 سوالی خود-اجرا بود. پس از اجرای مرحله آزمایشی طرح و بررسی روایی و پایایی پرسشنامه، مرحله نهایی اجرا شد.
یافته ها: نتایج طرح نشان داد که 49 درصد از گروه اسکیزوفرنی، 30 درصد از گروه MDD و 5/50 درصد از گروه BD به وسیله دیگران مورد تبعیض و تمسخر قرار گرفته اند و فقط در گروه MDD بین جنس بیمار و مورد تبعیض و تمسخر قرار گرفتن رابطه معناداری وجود داشت. در گروه BD بین مدت زمان بیماری، دفعات بستری شدن بیمار و مورد تبعیض یا تمسخر قرار گرفتن رابطه آماری معناداری مشاهده شد. ارتباط دفعات بستری شدن بیمار و مورد تبعیض و تمسخر قرار گرفتن در گروه اسکیزوفرنی و MDD از نظر آماری معنادار بود. نحوه صحبت کردن سه گروه با دیگران در مورد وجود بیماری های روانی در خانواده متفاوت بود.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشانگر این است که درصد زیادی از خانواده های بیماران روانی مورد تبعیض و تمسخر قرار می گیرند و به دلیل انگ یا برچسب، درصد قابل توجهی از آنها از وجود بیمار روانی در خانواده احساس شرم می کنند. نوع بیماری و نیز بعضی از مشخصات جمعیت شناختی در این زمینه موثر می باشند. استفاده از روش های آموزشی مناسب مثل وسایل ارتباط جمعی می تواند در بالا بردن سطح آگاهی های افراد جامعه موثر باشد.
ملخص الجهاز:
"49 نفر(49%)از افراد گروه اسکیزوفرنی،30 نفر(30%)از افراد گروه MDD و 49 نفر(5/50%)از افراد گروه BD اظهار نمودند که به علت بیماری روانی یکی از افراد خانواده مورد تبعیض و تمسخر دیگران(انگ)قرار گرفته‌اند که تفاوت سه گروه از نظر آماری معنادار بود(01/0>p) ارتباط میان مورد تبعیض و تمسخر قرار گرفتن افراد مورد مطالعه با جنس بیمار در سه گروه بررسی شد که فقط در گروه MDD بین این دو متغیر رابطه معناداری مشخص گردید.
در مورد احساس شرم از وجود یک بیمار روانی در خانواده،از افراد هر سه گروه،سوال شد که به ترتیب پیشین 49%،24% و 46% درجاتی از احساس شرم داشتند که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود(05/0>p) میزان تمایل هر یک از افراد سه گروه به ازدواج با فرد مبتلا به بیماری روانی شدید و تحت درمان دارویی نیز بررسی گردید که نتایج به ترتیب پیشین 8%،32% و 2/10% بود(001/0>p).
در مطالعه فلان و همکاران(1998)بیشترین میزان مخفی کردن بیماری یکی از افراد خانواده در بستگان بیماران دو قطبی همراه با سایکوز مشاهده شد و بیشترین میزان اعتراف به دوری‌گزینی افراد از آنها،به بیماران مبتلا به افسردگی ماژور در مطالعه سایکوز مربوط بود ارتباط تبعیض و تمسخر با جنس بیمار نیز بررسی شد که فقط در مورد گروه MDD تفاوت معنادار بود.
در این مطالعه،36%از افراد گروه اسکیزوفرنی،34% از افراد گروه BD و 13%از افراد گروه MDD اعتراف کردند که دوستی خود را با شخص مبتلا به بیماری روانی قطع خواهند کرد،ولی در مطالعه استمن و کیلین(2002)فقط 25% از افراد معتقد بودند که به علت وجود بیمار روانی در خانواده رابطه دیگران با بیمار یا دیگر افراد خانواده مختل شده است."
(
, 
, 
)
