خلاصة:
تحقیق حاضر به بررسی وضعیت بدنی و توان هوازی معتادان پرداخته است. افراد نمونه تحقیق شامل 132 نفر از معتادان مرد زندان مرکزی تبریز بود که براساس جدول اودینسکی انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و ارزیابی بدنی و تست پله هوازی بود، پرسشنامه شامل اطلاعات مربوط به سابقه و نوع اعتیاد، عادات حرکتی ، فعالیت ورزشی و اطلاعات بالینی بود و ارزیابی بدنی براساس تست نیویورک و صفحه شطرنجی انجام گرفت. فاکتور فیزیولوژیکی توان هوازی به وسیله پله آستراند ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کا و T مستقل ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مهمترین نتایج تحقیق حاضر عبارت بودند از: 5/98 درصد افراد مورد تحقیق دچار ناهنجاری های وضعیتی بدن بودند، نرخ شیوع ناهنجاری ها عبارت بودند از:سر به جلو 2/71 درصد، کیفوز 4/73 درصد، لوردوز 1/43 درصد، شانه افتاده 9/43درصد، اسکولیوز 2/24 درصد، پای پرانتزی 1/43 درصد ، پای ضربدری 9/15 درصد، کف پای صاف 8/37 درصد. وضعیت توان هوازی در حد نامطلوب بدست آمد. محاسبات آماری نشان داد که: تفاوت معنی داری میان توان هوازی آزمودنی ها مبتلا به کیفوز و بدون کیفوز وجود نداشت (05/0≤P).رابطه معنی داری میان سابقه اعتیاد با هرکدام از ناهنجاری های کیفوز، سربه جلو ، شانه افتاده و پای پرانتزی وجود داشت (05/0≤P). نتایج تحقیق نشان داد که نرخ شیوع ناهنجاری ها در افراد مورد تحقیق در حد بالا و نگران کننده ای قرار دارد و توان هوازی آنان در مقایسه با گروههای همسان سالم کاهش چشمگیری داشت؛ لذا با توجه به اعتیاد آزمودنی ها، فقر حرکتی مبرم و عادات ویژه حرکتی آنان این افراد نیازمند آموزش، تمرین و برنامه ریزی های ویژه می باشند که می بایست از سوی مسئولین و مربیان مورد توجه قرار گیرد.