خلاصة:
ایران و روسیه سیاست خارجی مبتنی بر زنهارها و نویدهایی در طول تاریب داشته اند. اگربه دوره جدید روابط ایران و روسیه نظری افکنده شود، این روابط حول یک محور اساسی و همکاری های هسته ای ایران .» همکاری های هسته ای « بنیادین شک گرفته است تحت عنوان و روسیه، زمانی آغاز شد که تهران با هدف جبران خسارات ناشی از جنگ 8 ساله با عراق بازسازی کشور و تقویت بنیه اقتصادی و امنیتی خود را در زمره مهمترین اولویت های خویش قرار داد. در ژانویه 5991 مسکو و تهران قراردادی به ارزش 888 میلیون دلار برای تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر منعقد نمودند. از زمان انعقاد قرارداد بوشهر دولت واشنگتن به طور مداوم درصدد متوقف ساختن این نیروگاه آب سبک 588 مگاواتی بوده و نگران است که این تأسیسات به ایران در تولید جنگ افزارهای اتمی کمک کند سوال اصلی در این پژوهش این است که چه عوام و دلایلی سب همکاری های ایران و روسیه در راببه با پروژه هسته ای بوشهر در دوران آقای خاتمی و احمدی نژاد گردیدند؟ فرضیه قاب طرح این است که همکاری روسیه با ایران در دوران خاتمی مبتنی بر مقاصد سیاسی اقتصادی بوده در حالی که در دوره احمدی نژاد جنبه امنیتی و نظامی بر جنبه - اقتصادی سیاسی اولویت یافته است.
Russian and Iranian foreign policy in history has been based on alerts and news. If you look to the new era of relations between Iran and Russia، these relationships are formed around a core fundamental as “nuclear cooperation”. Nuclear cooperation between Iran and Russia began when Tehran’s top priority was reconstruction and strengthening economic and security with the purpose of compensation for damages caused by the 8 years war with Iraq. In January 1995 Moscow and Tehran have signed a contract to complete the Bushehr nuclear power planet worth $800 million.
Since the Bushehr contract، Washington constantly wanted to stop this 100- megawatt light – water reactor and is concerned that this facility will help Iran’s nuclear weapons.
The main question، in this research، is that what was the result of cooperation between Iran and Russia on the Bushehr nuclear project during President . Khatami and President .Ahmadinejad?
And to prove it، in this study، we hypothesized that cooperation between Iran and Russia during Per. Khatami was based on political – economic purposes and during Per. Ahmadinejad the military and security aspects became the top priority than political – economic aspects.
ملخص الجهاز:
"مدودوف با این حال افزود: او هنوز امیدوار است که ایران راضی شود اورانیوم غنی شده خود را برای تبدیل به سوخت هسته ای به روسیه بفرستد(٢٠١٠ ,baraboza &cooper ) در این راستا، در رویدادی تقریبا همزمان با اعلام تاخیر در راه اندازی نیروگاه بوشهر از سوی مقام های روسی ، سرگئی ایوانف ، معاون نخست وزیر این کشور نیز از عدم تحویل سامانه موشکی اس ٣٠٠به ایران در مقطع کنونی سخن گفت .
در این بین ، وزیر دفاع ایران در چند موضع گیری جداگانه به صورت ضمنی از تاخیر مسکو در اجرای این توافق نامه انتقاد کرد و گفت : در موضوع خرید اس ٣٠٠ با روسیه قرارداد داریم و فکر نمی کنیم برای طرف روسی مناسب باشد که در دنیا به عنوان یک همکار نامطمئن جلوه گر شود وی تاکید کرد: اگر روسیه نیز همین گونه فکر کند باید به قرارداد خود عمل کرده و تحت تاثیر فشار صهیونیست ها قرار نگیرد، البته ما امیدواریم هرچه سریع تر این موضوع حل وفصل شود (دیپلماسی ایرانی ، (1389/3/20 در ماه های اخیر، به دنبال تشدید اختلافات روسیه و غرب بر سر موضوع تکراری سپر دفاع موشکی و مهمتر از آن ، بر سر تحرکات و تلاشهای آمریکا و اروپا برای کنترل و مدیریت تحولات خاورمیانه و به ویژه مسائل لیبی و سوریه ، به نظر میرسد که روسها بار دیگر به دنبال تعریف عرصههای جدیدی برای بازیگری در سطح منطقهای و بین المللی هستند."