سازمان‌ها چه مربوط به بخش عمومی باشند و چه مربوط به بخش خصوصی و خواه متأثر از دیدگاه‌های کلاسیک مدیریت باشند و خواه بر اساس تفکرات نوین شکل گرفته باشند، صرف نظر از هرگونه مرزهای جغرافیایی، سیاسی،فرهنگی و علی‌رغم محصول و بازده‌های متفاوتشان،همگی می‌توانند در قالب سه بنیان تعریف شوند،بنیان ترجیحات،بنیان تشکیلات و بنیان تاسیسات.
غایت در این بنیان براساس اصل استحکام بین سازمان و محیط طبیعی و اجتماعی،ارتباط نزدیک، منطقی و معنادار برقرار است و تسلط آزمندانه بر انسان حرام است.
بعد از آنکه بنیان ترجیحات جهت و اهداف کلی و فرعی سازمان و بخش‌ها را مشخص کرد و بنیان تشکیلات نیز از طریق تعریف نحوه بهره‌گیری از عوامل و چگونگی ترکیب منابع مورد نیاز،بستر و ابزار حرکت را معلوم ساخت،حالا نوبت به بنیان تأسیسات می‌رسد تا با تعیین رفتار و چهارچوب عمل کارکنان و مسئولان،گام‌های عملیاتی حرکت را مشخص سازد.
سازمان‌ها علاوه بر علم و دانایی افراد خود به عنصر دیگری محتاج هستند که در شرایط شور و مشورت به خوبی و به سرعت رشد و پرورش پیدا می‌کند.
(
, 
, 
)
