در میان افراد «بله قربان گو» المتفرقات

آیا نشانگرهای عمده مربوط به‌ اهداف،واقع‌بینانه هستند؟اگر برنامه زمانی‌ مشخص شده قابل اجرا باشد،آیا هیات مدیره از هزینه‌های نسبتا زیادی که برای اجرای این برنامه‌ زمانی تحمیلی باید پرداخت شود آگاه است؟آیا ممکن است برنامه بتواند بطور واقعی بهبود پیدا کند؟ اگر هیات مدیره از ریسک،هزینه و راهکارها آگاه نیست آیا این امر بخاطر مشارکت زیردستان‌ نالایقی است که در تصمیم‌گیری دخالت‌ داشته‌اند و در بیان نظراتشان آزاد بوده‌اند؟آیا تقصیر هیات مدیره است که فقط می‌خواهند جواب بله بشنوند و نمی‌خواهند عذر و بهانه‌ بشنوند؟ضمنا باید متذکر شد که همیشه‌ نمی‌توان به آسانی،بهانه را از یک دلیل قابل قبول‌ و معتبر تمیز داد،اما در مجموع این چیزی است‌ که یک مدیر یا هیات مدیره با آن برخورد می‌کند.