خلاصة:
هدف: از آنجائي كه بخش عمده اي از درمان ديابت در منزل انجام مي شود، خانواده نقش مهمي در مراقبت از اين بيماران دارند. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط حمايت خانواده و كنترل قندخون در سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2 بود.
روش بررسي: اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود و تعداد 150 نفر از سالمندان مبتلا به ديابت نوع2 مراجعه كننده به انستيتو غدد درون ريز و متابوليسم وابسته به دانشگاه علوم پزشكي ايران جامعه اين پژوهش را تشكيل دادند. نمونه گيري به صورت غير تصادفي و دردسترس بود. پرسشنامه مورد استفاده شامل سه بخش مشخصات دموگرافيكي نمونه ها، تعيين ميزان همو گلوبين گليكوزيله و تعيين ميزان حمايت دريافتي و درك شده بيماران از جانب خانواده با استفاده از ابزار استاندارد «حمايت اجتماعي از بيماران ديابتي - مختص خانواده»بود. داده ها با استفاده از آزمون آماري كاي دو و پيرسون از طريق نرم افزار SPSS version-15 تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: نتايج ارتباط آماري معني داري را بين حمايت خانواده و كنترل قندخون نشان داد ( r=- 0/56، p< 0/0001 ). همچنين يافته ها نشان دهنده وجود ارتباط معني دار بين حمايت خانواده و متغيرهاي جنس و وضعيت تاهل ( p< 0/0001 ) بود. كنترل قند خون نيز با وضعيت تاهل ( p=0/02 ) ، وضعيت اقتصادي ( p=0/04 ) و سطح تحصيلات ( p=0/05 ) ارتباط معني داري داشت.
نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش تاكيد مجددي بر نقش حمايت خانواده در بهبود سطح سلامت سالمندان بود. براساس يافته هاي اين پژوهش طرح مداخلات پرستاري خانواده محور و مشاركت تمامي اعضاء خانواده در مراقبت از سالمندان مبتلا به ديابت پيشنهاد مي شود.