خلاصة:
هدف: در مورد نقش چاي در پوكي استخوان مطالعات متعددي منتشر شده است كه در بسياري از آنها نتايج ضد و نقيضي گزارش شده است. اين متاآناليز با هدف بررسي تاثير مصرف چاي بر روي خطر شكستگي استخوان انجام شده است.
روش بررسي: اين مطالعه بصورت مرور سيستماتيك و متاآناليز بر روي مقالات منتشر شده بين سالهاي 1980 تا 2010 انجام شد. به اين منظور ابتدا بر اساس جستجو در پايگاه هاي اطلاعات پزشكي MEDLINE ، Pubmed، ISI، EMBASE و Cochrane با استفاده از يك استراتژي جستجوي مقالات و با كلمات كليدي بدست آمده از MESH شامل Caffeine«، Tea« ، Coffee و مشتقات آنها و بررسي ارتباط آنها با كلمات كليدي Osteoporosis، Bone density، BMD (Bone Mineral Density) و Fracture ، كليه مقالاتي كه از سال 1980 تا كنون در اين زمينه به زبان انگليسي منتشر شده اند، توسط دو پژوهشگر مستقل استخراج شدند. سپس با مطالعه خلاصه مقالات، مطالعاتي را كه كاملا بي ارتباط با سوال تحقيق بوده، حذف شده و با بررسي متن كامل مقالات، مقالات كاملا مرتبط با هدف اين پژوهش، انتخاب شدند. در مرحله آخر از ميان مقالات انتخاب شده بر اساس معيارهاي ارزشيابي نقادانه، مقالاتي كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند جهت آناليز انتخاب گرديدند.
يافته ها: در جستجوي اوليه، تعداد 421 مقاله استخراج شد كه بعد از بررسي عناوين و خلاصه مقالات، 78 مقاله برگزيده شده و متن كامل آنها تهيه و بررسي شد كه از ميان آنها تنها 8 مقاله شرايط لازم براي شركت در آناليز را داشتتند. متاآناليز انجام شده بر روي اين مطالعات مشاهده اي كه تاثير مصرف چاي بر روي شكستگي استخوان گردن فمور را گزارش كرده بودند نشان مي دهد كه مصرف چاي اثر پيشگيرانه در بروز شكستگي دارد ولي اين تاثير معني دار نيست (RR=0.872; 0.733-1.038). در صورتيكه آناليز را به تفكيك نوع مطالعه انجام دهيم مشاهده مي شود كه بر اساس نتايج منتشر شده در مطالعات كوهورت، مصرف چاي بصورت معني داري در كاهش خطر شكستگي استخوان گردن فمور موثر بوده است (RR=0.749; 0.603-0.929) ولي مطالعات مورد شاهدي افزايش مختصري در اين احتمال خطر را نشان داده اند كه از لحاظ آماري معني دار نيست (RR=1.157; 0.863-1.553).
بحث و نتيجه گيري: چاي به عنوان نوشيدني رايج، علاوه بر اثرات آنتي اكسيداني فراوان ناشي از دارا بودن مقادير بالاي فلاونوئيند ها و پلي فنول ها، مي تواند خطر شكستگي استخوان ناشي از پوكي استخوان را كاهش دهد. بايد در نظر داشت كه هيچ مرور سيستماتيكي نمي تواند جانشين يك مطالعه اوليه خوب طراحي شده شود؛ از اين رو پيشنهاد مي شود كه مطالعات مشاهده اي آينده نگر با حجم نمونه كافي، گروه كنترل و مدت پيگيري مناسب طراحي و اجرا گردد.