وضعيت سلامت معنوی در سالمندان شهر اصفهان مقالة

هدف: حفظ و ارتقاء سلامت وكيفيت زندگي سالمندان به عنوان يك گروه جمعيتي آسيب پذير بيش از پيش بايستي مورد توجه قرار گيرد. بديهي است كه شناسايي وضعيت سلامت سالمندان اولين گام جهت ارتقاي سلامت اين قشر مي باشد. سلامت معنوي يكي از ابعاد مهم سلامت است كه كمتر در گروه سالمند مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام اين مطالعه تعيين وضعيت سلامت معنوي سالمندان شهر اصفهان بوده است. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي بر روي 230 سالمند ٦٠ سال به بالا شهر اصفهان انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس از همه ي سطح شهر انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه ي مشتمل بر دو بخش ويژگي هاي دموگرافيك و ابزار سلامت معنوي Paloutzian وEllison جمع آوري شد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون هاي تي مستقل، آناليز واريانس، ضريب همبستگي و رگرسيون چند متغيره استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد 9/70 درصد ازافراد مورد مطالعه مرد بودند. ميانگين سني شركت كنندگان مورد مطالعه 5/67 سال بوده است. ميانگين نمره ي سلامت معنوي افراد مورد مطالعه 98/13± 2/95 بود كه مطلوب بوده است. سالمنداني كه در خانه سالمندان سكونت داشتند از سطح سلامت معنوي پايين تري نسبت به بقيه گروهها برخوردار بودند. بين ميانگين نمره ي كل سلامت معنوي با متغيرهاي سطح تحصيلات (05/0 > p) و وضعيت سكونت(05/0 > p) از نظر آماري ارتباط معني دار وجود داشت. نتيجه گيري: حمايت ناشي از منابع معنوي يا مذهبي و داشتن ارتباط با قدرتي بالاتر سودمند بوده و مي تواند براي بهبود كيفيت زندگي و ارتقاء سلامت مفيد باشد. با توجه به در نظر گرفتن سالمندان به عنوان قشر آسيب پذيرتر جامعه، نياز به برنامه ريزي آموزشي و خدمات مشاوره اي در اين زمينه احساس مي گردد.