خلاصة:
درعرصه ی تجارت بین الملل، وارد کننده همیشه می خواهد پس از دریافت کالا وجه را به فروشنده بپردازد یااین که ترجیح می دهد تا
انتقال مالکیت کالا از پرداخت وجه آن خودداری نماید. از طرف دیگر فروشنده نیز مایل است وجه کالایی را که می فروشد، پیش از آن
که اختیار کالا از دست وی خارج شود، دریافت نماید .این تضاد منافع سبب پیدایش اعتبار اسناد ی در داد وستدهای بین المللی بین
خریدار و فروشنده گردیده است. در همین راستا اتاق بازرگانی بین المللی از سال 1933 شروع به تدوین مقررات اعتبارات اسنادی تحت
عنوان یو.سی.پی نمود که هر چند سال یکبار نیز به بازنگری در آن پرداخت. در این تحقیق سعی شد تا یو.سی.پی 500 و یو.سی.پی 600
(دو نسخه ی آخر مقررات اعتبارات اسنادی) به صورت تطبیقی مورد مطالعه قرار گرفته ومبانی و دلایل تغییرات ونوع تغییرات شکلی یا
ماهوی آن مورد بررسی قرار گیرد. به نظر می رسد هدف کلی از این بازنگریها توجه به روشهای جدید و تحولات در صنعت بانکداری،
حمل و نقل و بیمه بوده و نیز زبان و ساختار یو.سی.پی نیازمند اصلاح بوده است. البته اصلاحات انجام شده بیشتر از نوع ماهوی بوده و
تا حدود زیادی سرعت و دقت را افزایش داده و منافع ذینفع را افزایش داده است.
ملخص الجهاز:
"پـی ٦٠٠ تحت عنوان تعاریف ، «معامله اسناد» عبارتست از: «یعنی خرید برات (صادره به عهده بانک دیگری به غیر از بانک مقرر) و یا اسناد ارایه شده مطابق شرایط اعتبار توسط بانک مقرر، اعم ازاین که پرداخت به ذی نفع انجام گیرد یا پیش از روز بانکی تعیین شده در پوشـش وجـه ، واقع شود.
پی ٦٠٠بیان میدارد: «بانک تعیین شدهای که موافقت خود را اعلام کرده، بانک تأیید کننده در صورت وجود، هم چنین بانک گشاینده هر یک حداکثر به مدت ٥ روز بانکی بعد از روز ارایه اسناد فرصت دارند تا مشخص کننـد کـه اسـناد ارایـه شـده مطابق با شرایط اعتبار است .
پی ٥٠٠ بیان میدارد: «بانک گشاینده اعتبار با تعیین یک بانک دیگر یا با مجاز بودن هر بانکی به معامله اسناد، یا با مجاز نمودن و یـا درخواست از یک بانک برای تایید اعتبار، به این بانک اجازه میدهد بنا به مورد و در صورت مطابقت ظاهری اسناد با شرایط اعتبار نسبت به پرداخت ، قبولی برات (بروات) یا معامله اقدام کند و خود مطابق مفاداین مواد پوشش بـآن کهای مذکور را تعهد میکند».
پی ٦٠٠ تصریح میدارد: «بانک تعیین شدهای که موافقت خود را اعلام کرده، بانک تاییـد کننـده، در صـورت وجـود، هـم چنـین بانـک گشاینده باید اسناد ارایه شده را بررسی و صرفا بر اساس صورت ظاهر اسناد مشخص کنند که آیا اسناد ارایـه شـده مطابق با شرایط اعتبار است یا نه ."