خلاصة:
مقدمه: هدف از اجراي اين پژوهش بررسي نقش بسيج در فرهنگ سازي و پيشگيري از سوء مصرف مواد مخدر است.
روش: روش تحقيق توصيفي، تحليلي است. حجم نمونه تعداد 5005 نفر است كه به صورت خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده اند. اطلاعات با تحليل واريانس يكطرفه، آزمون مقايسه ميانگين هاي مستقل (تي) و آزمون مقايسه فراوا ني ها( خي دو) مورد تجزيه و تحليل قرارگرفته است.
نتايج: نمونه مورد بررسي ضرورت مشاركت بسيج را 5/ 32 درصد در حد زياد و خيلي زياد ارزيابي كرده اند. 2/ 39 درصد تمايل همكاري خود را در حد زياد و خيلي زياد ارزيابي كرده اند. ۴۸ درصد ميزان آمادگي خود را براي ايفاي نقش در حد زياد و خيلي زياد ارزيابي كرده اند. ۴۴ درصد ميزان آمادگي پايگاههاي بسيج را در حد زياد و خيلي زياد ارزيابي كرده اند. 40 درصد افراد مهمترين مانع بسيج را ضعف حمايت هاي قانوني دانسته اند. ۴۴ درصد مهمترين عامل موفقيت بسيج را گستردگي نيروهاي بسيجي در تمامي نقاط كشور دانسته اند.
بحث: بسيج با تدوين قوانين حمايتي، برنامه ريزي، آموزش و اطلاع رساني صحيح و به موقع و تامين نيروي متخصص مي تواند در فرهنگ سازي و پيشگيري از سوء مصرف مواد مخدر ايفا گر نقش باشد.