خلاصة:
در اين پژوهش در پي تبيين حقوق و اختيارات امدادگران و كادر پزشكي در عرصه مخاصمات مسلَحانه مي باشيم كه در اين راستا ابتدا با روشن كردن وضعيت حقوقي مورد نظر اين كارگزاران بشردوست، به تفصيل به تشريح مجموعه حقوق و اختيارات آنها پرداخته خواهد شد. آنچه كه بيش از هر چيز و در بدو امر داراي اهميت است، نفس دسترسي به قربانيان مخاصمه ميباشد كه در فرض جمع عناصر جنايتهاي مندرج در اساسنامه ديوان بين المللي كيفري، ممانعت از امدادرساني ميتواند موجب وقوع جنايت بين المللي گردد. پس از آن نيز، فراهم كردن امنيت خود امدادگران و عدم تعرض به آنها و همين طور امن كردن جريان عمليات امدادي، حياتي مينمايد. در اين ميان، ملاك تمايز حقوق و اختيارات گروههاي امدادي با توجه به اينكه در چه حوزه يا برهه اي از مخاصمه مسلحانه فعاليت دارند، متفاوت است. براي نمونه وفق رژيم حقوقي حاكم بر سرزمين تحت اشغال، حقوق و اختياراتي به مراتب بيشتر براي كادر امدادرسان فراهم شده است و همين طور بررسي اينكه در فرض بازداشت كادر پزشكي از سوي نيروهاي هريك از طرفين مخاصمه، چه ضوابطي بر نحوه برخورد با اين امدادگران پيش بيني گرديده است.
ملخص الجهاز:
"(Greenwood, 1999, p 221) الف - امدادگران ؛ بعنوان یکی از گروه های تحت حمایت کنوانسیون های ژنو در حقوق بشردوستانه اشخاص مورد حمایت بدین قرار می باشند: رزمندگان به محض آنکه دچار جراحت شده یا بیمار شوند یا سلاح خود را بر زمین گذاشته و تسلیم شوند، دسته دیگر امدادگران میباشند تا آن زمان که مشغول انجام وظایف امدادی بوده ، وارد در انجام عملیات خصمانه علیه دشمن نگردند ,Pictet) (٦٤ p ,١٩٥٢.
حقوق بین الملل بشردوستانه حمایت و احترام نسبت به کارکنان بهداری را در زمان مخاصمه مسلحانه را فراهم آورده است ؛ بدین معنا که این کارکنان باید بتوانند با آسودگی تکالیف خود را انجام داده بیم مورد حمله واقع شدن را نداشته باشند و در صورت بروز حمله به آنها از ایشان دفاع شود.
تجاوز، خرابکاری یا غارت تجهیزات بهداری، بهره گیری از تجهیزات بهداری برای اهداف نظامی، مانع تراشی برای دسترسی به خدمات بهداشتی ، شلیک و گشودن آتش به آمبولانس ها، تهدید، ارعاب و بکارگیری خشونت علیه امدادگرانی که در پی به انجام رساندن تعهدات اخلاقی خود نسبت به افراد نیازمند به کمک شان صورت می گیرد، که اقدام به عملی کردن هریک از موارد خود ناقض حقوق موضوعه مندرج در کنوانسیون های ژنو و همین طور حقوق عرفی بشردوستانه است که قاعده ی ٢٥ مطالعات حقوق عرفی کمیته بین المللی صلیب سرخ حمایت و مراعات وضعیت تحت حمایت امدادگرانی را که انحصارا به عملیات امدادی مشغولیت دارند را تضمین نموده است ."