خلاصة:
ترجمه قرآن به عنوان کتاب مقدس، همیشه، توجه مسلمانان را به خود جلب کرده است و مترجمان زیادی سعی در ارائه ترجمهای زیبا و مناسب و در عین حال ادبی و متناسب با ساختار زبان فارسی، داشتهاند که گاه موفق بودهاند و گاه نیز توفیق چندانی به دست نیاوردهاند.این بحث با رویکردی تحلیلی ـ تطبیقی ساختار جمله حالیه را در چهار ترجمه آیتی، قمشهای، انصاریان و بروجردی، بررسی کرده است، و با بررسی ساختاری و معادلیابی واژگانی و تحلیل آنها بر اساس اصول نحو عربی و شیوایی ترجمه مقصد و مقایسه و تطبیق هر کدام در هر چهار ترجمه، به این نتیجه دست یافته که هر کدام از این ترجمهها دارای مشکلاتی هستند و در تطبیق با ساختار زبان فارسی و معادلیابی واژگانی و گاه در تشیخص حال بودن برخی جملهها و به تبع آن در ترجمه آنها، دچار اشتباه شدهاند که این امر منجر به نامانوس شدن ترجمه و نارسایی آن در انتقال معنا و مضمون مورد نظر جمله مبدا شده است.
ملخص الجهاز:
این بحث با رویکردی تحلیلی ـ تطبیقی ساختار جمله حالیه را در چهار ترجمه آیتی، قمشهای، انصاریان و بروجردی، بررسی کرده است، و با بررسی ساختاری و معادلیابی واژگانی و تحلیل آنها بر اساس اصول نحو عربی و شیوایی ترجمه مقصد و مقایسه و تطبیق هر کدام در هر چهار ترجمه، به این نتیجه دست یافته که هر کدام از این ترجمهها دارای مشکلاتی هستند و در تطبیق با ساختار زبان فارسی و معادلیابی واژگانی و گاه در تشیخص حال بودن برخی جملهها و به تبع آن در ترجمه آنها، دچار اشتباه شدهاند که این امر منجر به نامأنوس شدن ترجمه و نارسایی آن در انتقال معنا و مضمون مورد نظر جمله مبدأ شده است.
دراین مقاله کوشش شده است تا ساختار جمله حالیه و مشکلات ترجمه انواع آن «مفرد، جمله و شبه جمله» را بررسی و با تکیه بر چهار ترجمه معروف «آیتی، قمشهای، بروجردی و انصاریان» در جزء 28 قرآن کریم، این چالشها و هنجارها و ناهنجاریهای ترجمهای را تحلیل کند؛ همچنین با بررسی ساختاری جملههای حالی در زبان فارسی و عربی، به موانع موجود در برگردان این جملهها، چه از لحاظ دستوری و ساختاری و چه از لحاظ واژگانی و معنایی اشاره داشته است.
ترجمه انصاریان: «هنگامی که زنان با ایمان(با جدا شدن از همسرانشان) هجرتکنان (از دیار کفر) به سوی شما آیند»(انصاریان، 1383، ص550) از ساختار حال مفرد که مشابه و نزدیک به زبان فارسی است، استفاده کرده؛ همچنین برای بیان بیشتر مطلب از نوعی ترجمه تفسیری داخل پرانتز نیز بهره برده است که آوردن آن در ترجمه لزومی ندارد و نشان ضعف مترجم در رساندن مقصود جمله مبدأ به همان سبک موجز و خلاصه است.