خلاصة:
پرواضح است زنان نقش بیبدیل و موثری در توسعه سیاسی و فرهنگی جامعه خویش داشته و مشارکت اجتماعی آنان در تعیین سرنوشت سیاسی کشورها، با اهمیّت و تاثیرگذار است. ایفاء چنین اثرگذاریهایی در اجتماع، در برخی از بانوان همراه با اشتغال و کار بوده است. در طول تاریخ و سیر گذرای وضعیّت زنان شاغل در عرصه اجتماع، گاه مصائب و معضلاتی ناخواسته بر آنان وارد آمده که نیاز به حمایت بیشتر برای آنان به نسبت مردان را توجیه ساخته است. در ایران نیز به مانند بسیاری از کشورهای دیگر، مقنن در پی بهبود شرایط شغلی برای بانوان محترمی که در جامعه، گاه به فراخور وضعیّت خویش، ناگزیر به انجام کارهای بیرون و درون خانواده هستند، مبادرت به ایجاد تمهیدات و تسهیلاتی نموده است که در سپهر حقهای بشری، غالبا عنوان «تبعیض روا» یا مثبت را بر تارک خویش نگریسته است. در برخی از اسناد و معاهدات حقوق بشری نیز میتوان تاکید و حمایت از اعمال تبعیضات مثبت را مشاهده نمود و کشورهای مختلفی نیز این اسناد را تنفیذ و در قوانین داخلی تصویب نمودهاند. در راستای اعمال تبعیض روا و بهبود شرایط زنان، در سال 1395، مجلس شورای اسلامی، قانون کاهش ساعات کار بانوان شاغل دارای شرایط خاص را به تصویب رسانید که کمک شایانی به زنان شاغل دارای شرایط خاص محسوب میگردد. در این نوشتار، نگارنده به بررسی این مطلب می-پردازد که برقراری چنین امتیازاتی تا چه میزان برای ایجاد برابری و فرصتهای شغلی برای زنان در چارچوب حقوق بشر، مطابق و موثر میباشد و این قانون را تا چه میزان میتوان تبعیض مثبت در جهت ارتقاء حقوق زنان دانست.
It is clear، women have had the role of unique and effective Political and cultural development of their community and their social participation in political self-determination countries is importance and effectiveness. The influential roles in society، some of these women are employed. The status of employed women in society، unwanted problems for them has justified need more support than men. The legislator، in the wake of improving employment conditions for women who، sometimes according to their status، are forced to do things inside and outside، has attempted to create facilities in the field of human rights that is known as “positive discrimination”. In some documents and human rights treaties can be seen emphasize and support for positive discrimination. Several countries have also endorsed these documents and have ratified in domestic law. In order to apply discriminated and improve the condition of women، parliament adopted the Law relating to reduction of working hours for working women with specific conditions in 1395 that help women working with special requirements. In this article، the writer explain that to what extent such privileges affect to create equal and employment opportunities for women in the context of human rights and to what extent the law can know positive in promoting women's rights.
ملخص الجهاز:
"حداقل آنچه از مفاد ماده 14 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر(The European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms) و همچنین نظرات مشورتی دادگاه اروپایی حقوق بشر برداشت میشود این است دولتها نه تنها در حمایت از حقوق و آزادیهای افراد جامعة خویش تعهد به احترام و رعایت حقوق افراد و عدم انجام اقدامات تبعیضآمیز به منظور ایجاد عدالت و برابری دارند (تعهد سلبی)، بلکه میبایست اقدامات ایجابی و مثبت نیز برای اجرای اصول برابری و عدالت اجتماعی به کار گیرند.
نهایتا مقنن در آخرین اقدام تقنینی خود در جهت اجرای قاعده تبعیض روا نسبت به اشتغال زنان، طی ماده واحدهای مقرر نمود: «ساعات کار هفتگی بانوان شاغل اعم از رسمی، پیمانی و قراردادی که موظف به چهل و چهار ساعت کار در هفته هستند، اما دارای معلولیت شدید یا فرزند زیر شش سال تمام یا همسر یا فرزند معلول شدید یا مبتلا به بیماری صعبالعلاج می باشند و یا زنان سرپرست خانوار شاغل در دستگاههای اجرائی موضوع ماده (222) قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران مصوب 15/10/1389 و بخش غیردولتی اعم از مشمولان قانون کار و قانون تأمین اجتماعی بنا به درخواست متقاضی از دستگاه اجرایی مستخدم و تأیید سازمان بهزیستی کشور یا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی یا دادگستری، سی و شش ساعت در هفته با دریافت حقوق و مزایای چهل و چهار ساعت تعیین میشود."