تاثیر روش تدریس 5E بر یادگیری و خلاقیت دانش آموزان مقالة

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر روش تدریس 5E بر یادگیری و خلاقیت دانش آموزان است. این پژوهش بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. روش پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل نابرابر است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه سوم متوسطه مدارس دولتی شهر روانسر در سال تحصیلی 1393- 1392 است. روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای است که حجم نمونه گروه آزمایشی 30 نفر و گروه گواه 30 نفر است. ابزار گردآوری داده ها، آزمون خلاقیت عابدی است که پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 0.69 به دست آمده و روایی آن، با همسانی درونی مشخص شده است، در آن از نظر متخصصان نیز استفاده شد. آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته بود که پایایی آن 0.79 به دست آمد و روایی این آزمون بر اساس روش روایی محتوایی مشخص شد. پیش از شروع نیم سال آزمون پیشرفت تحصیلی و خلاقیت بر روی دانش آموزان اجرا شد و پس از آن، روش تدریس سنتی و روش تدریس 5E در پایان نیم سال آزمون پیشرفت تحصیلی و خلاقیت بر روی دانش آموزان دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از روش تدریس 5E در رشد یادگیری و خلاقیت دانش آموزان به طور معناداری موثرتر از روش آموزش سنتی است.