خلاصة:
مقاله حاضر تلاش میکند با بررسی اندیشه سیاسی امام خمینی(ره) و راشد الغنوشی به مبانی اندیشه
سیاسی، وجوه اشتراک و تمایز رهبری مذهبی در ایران و تونس بپردازد. با عنایت به این موضوع، فرایند
اسلام سیاسی در ایران و تونس، از مباحث مهم و درخور توجه پژوهشگران و محققین این حوزه است.
پژوهش ضمن بررسی گفتمان اسلام سیاسی در اندیشه امام خمینی(ره) و راشد الغنوشی، کوشش میکند با خوانشی از اندیشه دو رهبر سیاسی معنوی، میزان موفقیت امام خمینی(ره) و موفقیت نسبی نهضت راشد - الغنوشی در عملی کردن گفتمان اسلام سیاسی را نشان دهد. پژوهش در صدد پاسخ دهی به این سوال اساسی است که، گفتمان اسلام سیاسی امام خمینی(ره) و راشد الغنوشی چه بوده است، چرا نتایج یکی به هژمونیک شدن اسلام سیاسی انجامیده و دیگری اینگونه نشده است؟ نگارندگان بر این باور هستند که، تفاوت در مبانی اندیشه سیاسی و کارکرد دالهای گفتمانی شکل گرفته در اندیشه هر دو رهبر دینی و محدودیت های ناشی از ساختار جامعه سبب به ثمر نشستن گفتمان اصیل اسلام سیاسی امام)ره( و شکست نسبی گفتمان راشد الغنوشی شده است.
ملخص الجهاز:
هدف از این نوشتار بررسی تفاوت های گفتمانی موجود در اندیشه سیاسی امام خمینی(ره ) و راشد الغنوشی و چگونگی شرایط جامعه شناختی دو کشور ایران و تونس میباشد که در یکی منجر به ظهور نظام سیاسی میشود و دیگری موفقیتی در این عرصه به دست نمیآورد.
لذا با توجه به این دگردیسی به مقایسه گفتمان اندیشه سیاسی راشد الغنوشی با امام خمینی(ره ) میپردازیم : مشروعیت : در حوزه مشروعیت نظام سیاسی همان طور که اشاره شد، امام در سیره نظری و عملی خود نظریه مشروعیت الهی- مردمی را پذیرفته اند؛ به طوریکه همواره در کنار مشروعیت الهی از اعتماد اکثریت مردم یا آرای اکثریت قاطع ملت نام برده اند؛ اما در اندیشه سیاسی راشد الغنوشی، حکومت منبع مشروعیت الهی ندارد و مشروعیت خود را از مردم میگیرد و با این واسطه حکومت را ابزاری برای پیاده سازی اسلام در جامعه میداند.