خلاصة:
هدف این پژوهش، بررسی وضعیت کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش شهرداری منطقه 12 شهر تهران بوده است.
روش: این پژوهش بر روی 278 زن سرپرست خانوار تحت پوشش شهرداری منطقه 12 تهران در سال 1393 انجام پذیرفت. با توجه به موضوع، از روش همبستگی از انواع پژوهشهای توصیفی استفاده به عمل آمد و اطلاعات به وسیله پرسشنامه: 1. پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی با چهار مولفه سلامت جسمانی، سلامت روان، روابط اجتماعی و سلامت محیط.
یافته ها و نتایج: نتایج با روش رگرسیون چند متغییری و t تک گروهی آزمون شد، که اهم آن به شرح زیر است:
ارزیابی کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار با توجه به میانگین به دست آمده (2.92) می توان عنوان نمود که میانگین به دست بیانگر کیفیت زندگی نسبتا متوسطی است مختلف آن، بالاترین میانگین مربوط به مولفه سلامت جسمانی (02/3) و پایین ترین آن مربوط به مولفه سلامت محیط (2.79) زنان سرپرست خانوار می باشد. بدین ترتیب با توجه به دادههای آماری پژوهش حاضر، با بهبود وضعیت هر یک از چهار مولفه سلامت جسمانی، سلامت روان، روابط اجتماعی و سلامت محیط، شرایط کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار نیز بهبود می یابد که بدین ترتیب مدل پژوهش حاضر را تایید می شود.
ملخص الجهاز:
"سلامت محیط و کیفیت زندگی : نتایج به دست آمده در رابطه با سلامت محیط و کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار نشان می دهد هر چه وجود توسعه سیستماتیک ، ارتقاء و هدایت معیارها به سمت اصلاح یا کنترل عواملی از محیط زندگی انسانی (محیط داخلی و بیرونی) است که می توانند از طریق ایجاد بیماری، ناتوانی یا رنجش و ناراحتی تأثیر سوء بر سلامت جسمی، روحی روانی و سلامت جامعه داشته باشند بیشتر و قوی تر باشد باعث خواهد شد درک فرد از وضعیت کنونی خود با توجه به فرهنگ و نظام ارزشی که در آن زندگی میکند است و ارتباط این دریافت ها با تکیه بر هدف ها، انتظارات ، استانداردها و اولویت مورد نظر میباشد، نیز افزایش یابد و همان طور که می دانیم بیشترین دغدغه زنان سرپرست خانوار، چگونگی پذیرش آنها در جامعه و در محیطی است که کار می کنند و همچنین مشکلات فرزندان و تربیت آنهاست ، زنانی که برای حفظ کانون خانواده و به خاطر فرزندانشان حاضر به ازدواج با مردی نشده و خود به تنهایی بار زندگی را بر دوش می کشند."