خلاصة:
دما و تغییرات آن نمودی از تغییرات اقلیمی است که در تمامی نظریه های تغییر اقلیم به نوعی از آن یاد می شود. به دلیل اهمیت موضوع، این پژوهش بر آن است با بهره گیری از روش های ناپارامتری به بررسی و شناخت رفتار متوسط دمای حداکثر استان اصفهان طی بازه زمانی 2010-1961 بپردازد. پس از جمع آوری آمار و اطلاعات 16 ایستگاه سینوپتیک و کلیماتولوژی در سطح استان مذکور، در ابتدا تست همگنی داده ها توسط آزمون کالموگورف اسمیرنوف و تست بهنجاری داده ها توسط آزمون رایان جوینر انجام شد. سپس با توجه به نابهنجار بودن داده ها، آزمون های ناپارامتری جهت محاسبه و تحلیل روند انتخاب گردید. بدین منظور ابتدا آزمون های دنلیس و تاو کندال جهت تعیین وجود یا عدم وجود روند در داده ها انجام و سپس به منظور تکمیل مطالعات و تعیین روندهای افزایشی یا کاهشی در سری زمانی مورد مطالعه از آزمون آماری من-کندال بهره گرفته شد. در نهایت توسط آزمون
ملخص الجهاز:
"جدول 1- نتایج آزمون دنلیس در ایستگاه های مورد مطالعه رجوع شود به تصویر صفحه *روند معنی دار در سطح 95 درصد ** روند معنی دار در سطح 99 درصد با توجه به این که آزمون های دنلیس و تاو کندال فقط وجود یا عدم وجود روند را مشخص می کنند، لذا به منظور تکمیل مطالعات و آشکار ساختن روندهای افزایشی یا کاهشی در سری زمانی مورد مطالعه از آزمون آماری من کندال استفاده شد (جدول 3).
الف) ماه نوامبر ایستگاه خوانسار ب) ماه مه ایستگاه شهرضا شکل16- زمان و نوع تغیرات دمای حداکثر نمونه ای از ایستگاه های مورد مطالعه با توجه به شکل (17) در ایستگاه اصفهان طی ماه فوریه از سال 1976 تغییرات آغاز و به صورت روند افزایشی به وقوع پیوسته است.
ه) ماه اکتبر ایستگاه نجف آباد و) ماه مارس ایستگاه بیاضه بیابانک شکل18- زمان و نوع تغیرات دمای حداکثر نمونه ای از ایستگاه های مورد مطالعه با توجه به نتایج حاصل از جدول (4) 50 درصد از روندهای کاهشی در ماه ژوئن و 25/31 درصد از روندهای افزایشی در ماه مارس رخ داده است.
به لحاظ زمانی، روندهای مذکور در ماه های آوریل، مه، آگوست، سپتامبر، اکتبر و نوامبر مساحت بیشتری از استان را فراگرفته است و از نظر مکانی نیز در ایستگاه های نجف آباد، اصفهان، بادرود نطنز و چادگان بیش از سایر ایستگاه های مورد مطالعه روند افزایشی مشاهده شده است."