خلاصة:
ایمان دینی دراسلام ازجایگاه ویژه ای برخوردار است ومحور فضایل محسوب می گردد. دانشمندان مسلمان آن رابا عبارتهایی مانند تصدیق قلبی، اقرار زبانی، عمل ومعرفت تعریف وتوصیف کرده اند علامه طباطبایی ایمان رابه عنوان تصدیق به یگانگی خدا وپیامبرانش وهمچنین تصدیق به روز جزاء و بازگشت به سوی خدا وتصدیق هرحکمی که پیامبران الهی آورده اند همراه با پیروی عملی، تعریف می کند وآن را قابل زیادت ونقصان می داند. دراین مقاله تلاش شده است تادیدگاه علامه طباطبایی درخصوص ایمان دینی بر اساس تفسیر المیزان تحلیل و بررسی شود و تاثر آن در زندگی دنیایی و سعادت ابدی تبیین گردد.
ملخص الجهاز:
"معنا ومفهوم ایمان در نگاه علامه طباطبایی ایمان به معنای اذعان وتصدیق به چیزی والتزام به لوازم آن است ، مثلا ایمان به خدا درواژه های قرآنی به معنای تصدیق به یگانگی او وپیامبرانش و همچنین تصدیق به روز جزا وبازگشت به سوی او وتصدیق به هرحکمی است که پیامبران خدا آورده اند ،همراه با پیروی عملی ، چون که بدون عمل والتزام اعتقاد کامل نمی شود لذا در قرآن هرجا که ازصفات نیکو و پسندیده ی مومنان سخن به میان می آید به دنبال ایمان ، عمل صالح هم بیان می گردد « الذین آمنوا وعملوا الصالحات طوبی لهم وحسن م̂Hب »( رعد،٢٩ ) یعنی : کسانی که ایمان آورده وعمل صالح می کنند خوشا به حال آنان ، که سرانجام نیک دارند.
افزون بر این ، علامه طباطبایی درپاسخ به نگرش کسانی که گفته اند « صاحب تصدیق ، چه اطاعت ضمیمه تصدیقش کند و چه معصیت ، اثری درتصدیقش نمی گذارد » معتقد است که این سخن آنها پذیرفتنی نیست برای اینکه قوت ایمان در اثر مداومت در اطاعت وضعف آن دراثر ارتکاب گناه ومعصیت چیزی نیست که کسی در آن تردید نماید واین قوت اثر وضعف آن کاشف از این است که مبدا اثر ، قوی ویا ضعیف بوده است ( همانجا ) وقرآن کریم نیز موید آن ست آنجا که می فرماید : « الیه یصعد الکلم الطیب والعمل الصالح یرفعه » ( فاطر،١٠ ) یعنی : کلمه طیبه به سوی او بالا می رود ، وعمل صالح در بالا بردنش موثر است ."