ویژگی های جامعه ی دینی و نقش تربیت در تحقق و استمرار آن مقالة

ترسیم یک جامعه ایده آل دینی، از طریق بیان ویژگی های خاص آن و نیز نقشی که تربیت دینی در ایجاد و حفظ و استمرار آن می تواند داشته باشد، اهداف این مقاله است. برای نیل به این هدف، ابتدا مفاهیم «دین»، «تربیت»، «جامعه» و «تربیت دینی» تبیین شده، سپس نقش و کارکرد تربیت دینی در تحقق و استمرار جامعه دینی بررسی شده است. روش پژوهش تحلیلی ـ اسنادی و با استفاده از منابع و اسناد کتابخانه ای است. یافته های پژوهش نشان می دهد جامعه دینی جامعه ای است که شبکه روابط اجتماعی آن، اعم از روابط اقتصادی، سیاسی، حقوقی و فرهنگی، و ارزش های حاکم بر آن دین و آموزه های آن مبتنی باشد. در چنین جامعه ای تربیت دینی و توحیدی زمانی نمود پیدا خواهد کرد که هریک از نهادها و عوامل موثر اجتماعی بتوانند رنگ الهی به خود گرفته، وظیفه دینی و توحیدی خود را نسبت به افراد و جامعه به خوبی انجام دهند.

net دریافت: 11/6/94 پذیرش: 12/2/95 چکیده ترسیم یک جامعه ایده آل دینی، از طریق بیان ویژگی های خاص آن و نیز نقشی که تربیت دینی در ایجاد و حفظ و استمرار آن می تواند داشته باشد، اهداف این مقاله است. بنابراین، هدف اساسی آن پاسخ به این سؤالات اساسی است: ـ یک جامعه ایده آل دینی(اسلامی)چه ویژگی هایی دارد؟ ـ تربیت دینی چه نقشی در تحقق، حفظ و استمرار چنین جامعه ای می تواند ایفا کند؟ جامعه برای جامعه تعاریف گوناگونی ارائه شده است: ساموئل کینگ «جامعه» را مجموعه ای از افراد می داند که براثرسنن،آداب ورسوم،شیوه های زندگی وفرهنگ مشترک به هم پیوسته اند و در آن مجموعه، هرکس احساس می کند به آن تعلق دارد(دفترهمکاری حوزه ودانشگاه،1363،ص241). براین اساس، تعریفی که می توان از جامعه ارائه داد چنین است: «جامعه نهادی است متشکل از افراد با فرهنگ های متجانس و سرنوشت مشترک که فطرتا و بر اساس نیازهای طبیعی انسان ها در قالب گروه های عمده با کارکردهای متفاوت گردهم آمده و سبک زندگی و روابط اجتماعی خود را مطابق فرهنگ و قوانین و مقررات یک ایدئولوژی خاص سامان داده اند. جامعه دینی (اسلامی) و ویژگی های آن «جامعه دینی» به جامعه ای گفته می شود که ساختار اصلی و نیز فرهنگ مردم آن بر اساس تعالیم دین بنا نهاده شده باشد و نهادهای پایه تحت تربیت دین و بر مبنای قوانین شرع کارکرد خود را تعریف کرده باشند.