خلاصة:
جنگ ایران و عراق طولانی ترین جنگ میان دو کشور از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون به شمار می رود. این طولانی بودن موجب طرح شبهه ای پیرامون آن گشته که تاکنون در اثر پژوهشی مستقلی مورد بررسی قرار نگرفته است. اثر حاضر با هدف پاسخگویی به این شبهه به این مسئله می پردازد که علل تداوم جنگ ایران و عراق پس از فتح خرمشهر چیست؟ در پاسخ به این سوال، فرضیه مقاله بیان می کند که طبق نظریه واقع گرایی ایران تا زمانی که از جانب عراق احساس رفع خطر ننمود و اطمینان لازم نسبت به رسیدگی موضوع در سازمان ملل برای مشخص شدن شروع کننده جنگ را پیدا نکرد حاضر به قبول آتش بس نشد. یافته های پژوهش نشان می دهد طبق نظریه واقع گرایی در محیط آنارشیک خودیاری تن ها شیوه تامین امنیت است. لذا ج.ا. ایران تا زمانی که خاک کشور در اشغال نظامی بود و کشور متجاوز از سوی سازمان ملل معین نشده بود هرگونه توقف جنگ می توانست مجالی برای احیای قدرت متجاوز فراهم نماید. به علاوه تحولات سیاسی خاورمیانه بعد ها نشان داد که عراق به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و پذیرش آتش بس می توانست نتیجه ای مشابه اشغال بلندی های جولان توسط اسرائیل و یا اشغال کویت به همراه آورد. برای انجام پژوهش حاضر از روش کتابخانه ای استفاده شده است.
ملخص الجهاز:
"علل تداوم جنگ و رد پیشنهادهای آتش بس با آزادسازی خرمشهر و بیرون راندن متجاوز از سرزمین هـای اشـغالی ، مسـئله تـداوم یـا پایان جنگ مطرح شد که در این شرایط با توجه به موقعیت برتر نظامی ، جمهوری اسـلامی ایران با گزینه های انتخابی مختلفی روبرو بود که از جمله مهم ترین آن ها عبارت بودند از: ١- ایران بدون در نظر گرفتن خواسته های خود و تن ها بر اثر فشارهای بین المللـی و در حالی که نیروهای عراقـی در منـاطق اشـغالی حضـور داشـتند، بـا پـذیرش آتـش بـس وارد مذاکرات می شد، بدون آنکه هیچ گونه کنترلی بر روند آن ، داشـته باشـد یـا از اهـرم فشـار لازم برای تأمین خواسته های خود، برخوردار گردد.
٢- ترک مخاصمه بدون اتمام جنگ راه حل دیگری بود که فـرا روی ایـران قـرار داشـت ؛ بدین معنا که ایران راه حل اول را نمی پذیرفت ، در عین حال از ورود به داخل خاک عراق خودداری می کرد و در مرز خود، مستقر می شد، انتخاب این گزینه با توجه به این که عراق نفت شهر را در اختیار داشت و روی ارتفاعات ، مستقر شـده بـود و در عـین حـال بـه دنبـال فرصت برای بازسازی و تجدید قوا بود، هیچ گونه توجیه منطقـی نداشـت چـرا کـه بـا ایـن روش نه تن ها جنگ به پایان نمی رسید بلکه عراق می توانسـت پـس از تجدیـد قـوا مجـددا حملات خود را از سر بگیرد."
(
, 
, 
)
