خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف بررسی پاسخ مولکول چسبان سلولی-1 (ICAM-1) و پروتئین واکنشی C (CRP) سرم مردان به یک جلسه تمرین تداومی، تناوبی و مقاومتی شدید انجام شد. 10 دانشجوی مرد دارای اضافهوزن، ﺑﻪﻃﻮر داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و هر سه نوع پروتکل تمرینی با فاصله 96 ساعت روی یک گروه اجرا گردید. تمرین تناوبی در نه مرحله روی نوار گردان با سرعت نه کیلومتر بر ساعت و استراحت فعالی معادل 2/7 کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود 25 دقیقه اجرا شد. تمرین تداومی شامل 25 دقیقه دویدن روی تردمیل با سرعت هشت کیلومتر بر ساعت بود. تمرین مقاومتی نیز شامل سه نوبت، نه ایستگاه، زمان فعالیت 30 ثانیه و زمان استراحت بین ایستگاهها 120 ثانیه بود که با شدت 80% یک تکرار بیشینه حدود 50 تا 55 دقیقه به اجرا درآمد. نتایج با آزمون تحلیل واریانس یکسویه و t وابسته در سطح P<0.05 استخراج گردید و نشان داد فعالیت حاد مقاومتی و تداومی، بر ICAM-1 مردان دارای اضافهوزن تاثیر معناداری (بهترتیب P=0.66 و P=0.08) ندارد. درحالی که فعالیت حاد تناوبی باعث کاهش معنادار 44% این شاخص گردیدهاست. همچنین، میزان ICAM-1 پس از یک جلسه تمرین حاد تناوبی نسبت به تمرین حاد مقاومتی با کاهش 40% (P=0.000) و نسبت به تمرین حاد تداومی با کاهش 25% (P=0.02) همراه میباشد. علاوهبراین، مشخص شد که پروتکلهای تمرینی بر CRP تاثیر معناداری ندارند و اجرای یک جلسه تمرین تناوبی در مقایسه با یک جلسه تمرین تداومی و مقاومتی تقریبا یکسان از نظر مدت و شدت اجرا، با کاهش شاخص التهابی ICAM-1 همراه است.
ملخص الجهاز:
"علاوهبراین، مشخص شد که پروتکلهای تمرینی بر CRP تأثیر معناداری ندارند و اجرای یک جلسه تمرین تناوبی در مقایسه با یک جلسه تمرین تداومی و مقاومتی تقریبا یکسان از نظر مدت و شدت اجرا، با کاهش شاخص التهابی ICAM-1 همراه است.
برای روشنترشدن موضوع میتوان ضمن کنترل، بعضی متغیرهای تأثیرگذار مانند نوع تمرین (تداومی، تناوبی و مقاومتی) را بهطور همزمان مورد بررسی قرار داد؛ ازاینرو، هدف پژوهش حاضر، یافتن پاسخ این سؤال اساسی میباشد که آیا بین تأثیر سه نوع تمرین تداومی، تناوبی و مقاومتی بر ICAM-1 و CRP سرم تفاوت معناداری وجود دارد؟ و درصورت مثبتبودن پاسخ، کدامیک تغییر بیشتری ایجاد میکنند؟ روش پژوهش در این مطالعۀ نیمهتجربی، 10 نفر از دانشجویان دانشگاه بیرجند با میانگین سنی 33/1±20 سال، میانگین وزنی 46/10± 60/85 کیلوگرم و میانگین شاخص تودۀ بدنی 14/2±30/27 کیلوگرم بر مترمربع، بهطور داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند.
سوسان و همکاران (2005) در یک مطالعۀ مروری بیان کردند که ICAM-1 افراد غیرفعال پس از تمرین استقامتی بالا میرود (15) و گزارشهای موافق زیادی در این خصوص وجود دارد (26-28)؛ اما در مطالعۀ حاضر و برخی دیگر از مطالعات، عدم تغییر آن بهدست آمده است که میتواند بهدلیل تفاوت در شدت (بیشینه در برابر زیربیشینه) و زمان (طولانی در برابر مدت متوسط)، نوع آزمودنیها (فعال در برابر غیرفعال) و ترکیب بدنی (طبیعی در برابر چاق) آنها باشد.
at Anatomical Clinical Pathology Received date: 2014/07/13 Accepted date: 2014/12/28 Abstract The aim of this study was to compare of acute effects of a resistance, interval, and continuing training session on serum intercellular adhesion molecule-1 (ICAM1) and C- reactive protein (CRP) in overweight men."